Bjarmi - 01.02.1997, Blaðsíða 14

Sr. María Ágústsdóttir
Þannig skuluó
þér biðja—
Bæn Drottins í daglega lífinu
Mt. 6.9-13 og Lk. 11.1-4
Þegar þér biðjist fyrir, skuluð þér ekki fara með fánýta mælgi... (Mt. 6.7). Jesús varar við þvi, sem þvi miður verður
oft þegar við lesum Faðir vor, að við biöjum með orðunum einum án þess að hugur og hjarta fylgi máli. En bæn
Drottins er ekki þula. Hún er lærisveinabæn, ætluð þeim sem fylgja Drottni Jesú Kristi. Hana á að biðja af trú til
trúar og með fullum skilningi. Þessum hugleiðingum er ætlað að auðvelda lærisveinum Jesú Krists að biðja af hjarta
bænina sem hann kenndi. Hér er gripið niður í efni, sem höfundur flutti á kvennadögum í Vindáshlíð og bænanámskeiði á
vegum Biblíuskólans við Holtaveg haustið 1996, en rýmis vegna verður að stikla á stóru. Bók bandariska predikarans Larry
Lea, Geturðu ekki staldrað við eina stund? er góð hvatning til að biðja Faðir vor heilshugar og einnig má benda á
útskýringar Fræða Lúthers minni við hina drottinlegu bæn sem er m.a. að finna i riti dr. Einars Sigurbjömssonar, Kirkjan
játar.
Aðferðin er í stuttu máli sú að biðja hverja
bæn Faðir vors fyrir sig, með íhugun og
fyrirbæn, skref fyrir skref. Þegar þannig er
beðið er mikilvægt að hafa nægan tíma.
Klukkustundar dagleg bænastund, að
morgni, um miðjan dag eða að kvöldi, er
algjört lágmark! En íyrir þau, sem ekki geta
tekið frá eina klukkustund á dag, er gott að
vita að bæn Drottins má biðja allan daginn,
eina bæn eða fleiri, þegar færi gefst. Flest
getum við gefið Guði stundarfjórðung eða svo
að morgni, þar sem við i einrúmi lofum hann,
lesum í orðinu og leggjum daginn í hans
hendur. A.m.k. fyrsta bæn Faðir vors er beðin
þá. Að morgni ættum við einnig að klæðast
alvæpni Guðs sem lýst er í tengslum við
sjöttu og sjöundu bænina hér að neðan.
Síðan göngum við út í daginn í bænarhug og
biðjum þegar næði gefst, á leið í vinnuna, á
göngu í hádeginu, við uppvaskið, í þvotta-
húsinu eða í baði...
Sr. María Ágústsdóttir.
Faðir vor, þú sem
ert á himnum.
Þannig hefst bænin sem Drottinn Jesús
kenndi lærisveinum sínum. Ávarpið Faðir lýsir
andblæ bænarinnar. Hér er beðið til persónu-
legs Guðs sem lætur sér annt um bömin sín og
væntir trausts á móti. Þá felst í orðunum Faðir
vor að við emm ekki ein i þessum heimi, held-
ur tilheyrum við stórum systkinahópi sem
biður með okkur. Þegar við biðjum þannig i trú
fáum við sem sagt rétta mynd af Guði, að hann
er kærleiksríkur faðir; af okkur sjáljum, að við
emm dætur og synir Drottins; af heiminum, að
hann er undir valdi Guðs; og af öðm fólki sem
okkur ber að annast sem systkini okkar.
Við upphaf hverrar bænar er mikilvægt að
játa mikilleik Guðs. Skoðum trú okkar. Er sá
Guð, sem við biðjum til, á himnum, heilagur og
máttugur Guð? Eða er hann líkur okkur sjálf-
um, jarðbundinn og máttlítill? Bænasvörin
verða sjaldan stærri en sú játning sem fer á
undan. Okkar himneski faðir er fullkominn