Bjarmi - 01.02.1997, Blaðsíða 16

I leiðinni má minna á Róm. 12.2 þar sem við
erum hvött til að taka háttaskipti með endur-
nýjun hugarjarsins svo að við fáum reynt vilja
Guðs. Þegar við biðjum um háttaskipti með
endurnýjun hugarfarsins og vilja Guðs inn í
aðstæðumar getum við treyst þvi að erflð sam-
skipti, t.d. í hjónabandi, breytist.
IV
Gef oss í dag vort daglegt
brauð.
í fjórðu bæninni er fólgið frelsi frá daglegum
kvíða. Daglegt brauð merkir einfaldlega allar
okkar þarfir þann daginn, allt sem er á inn-
kaupalistanum. Meðal þess sem Lúther telur
upp í sínum skýringum er heimili, peningar,
guðhrædd fjölskylda, góð veðrátta og góðir
vinir. Vemm minnug þess að Guð er skaparinn,
sem annast manninn í heild sinni, jafnt líkama,
tilfinningar og félagstengsl sem andlegt líf. Hér
biðjum við ekki bara fyrir okkur sjálfum og
okkar þörfum, heldur einnig fýrir þeim sem em
á bænalistanum okkar og þarfnast íýrirbænar.
V
Fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum
vorum skuldunautum.
Orðið skuldir er þýðing á gríska orðinu ofelema
sem merkir einmitt skuld. í útgáfu Lúkasar af
bæn Drottins er orðið hamartia notað sem þýðir
að missa marks. Með þessari bæn játum við
fýrir Guði að við skuldum honum allt og miss-
um svo oft marks í lífinu. En Guð er frelsarinn
og leysir okkur undan sekt og vanmætti. Um
það biðjum við.
Fimmta bænin er tvöföld. Soo sem vér og
fyrirgefum... segir í guðspjallinu. Guð er Guð
fýrirgefningar. Þó getur okkar eiginn biturleiki
komið í veg fyrir að fyrirgefning Guðs verði
staðreynd í lífi okkar. Með þeim mæli, sem þér
mælið, mun yður mælt verða, segir síðar í Fjall-
ræðunni (Mt. 7.2). Við eigum einfaldlega að
fýrirgefa en hvemig gerist það? Jú, fyrir bæn.
Bænin breytir. Hún breytir vissulega oft að-
stæðum okkar og þeirra sem við biðjum fýrir en
fyrst og fremst breytir bænin okkur sjálfum.
Þegar við biðjum af einlægni um fyrirgefandi
huga og hreint hjarta mun Drottinn gefa okkur
elsku, bæði til okkar sjálfra og einnig til þeirra
sem hafa sært okkur djúpu sári. Leyndardómur
fýrirgefningarinnar felst í þeirri náð sem gleymsk-
an er. Með krossdauða Jesú Krists hefur Guð
varpað öllum syndum okkar í djúp hafsins (Mík.
7.19). Við erum dáin með honum og upprisin til
nýs lífs, fyrirhuguð til að líkjast mynd sonar
Guðs (Róm. 8.29). Vörpum þvi syndunum, bæði
okkar eigin og þeim, sem aðrir hafa meitt okkur
með, í gleymskuhaf Guðs.
VI og VII
Og eigi leið þú oss í freistni,
heldur frelsa oss frá illu.
Guð, sem er skaparinn og frelsarinn, er líka
helgarinn. í sjöttu og sjöundu bæninni biðjum
við Heilagan anda um handleiðslu, vöm og kraft
í baráttunni. Þvi líf kristins manns er barátta,
ekki við menn af holdi og blóði, heldur við tign-
irnar og völdin, við heimsdrottna þessa myrk-
urs... (Ef. 6.12). Lúther talar um að djöfullinn,
heimurinn og hold vort séu þeir aðiljar, sem
sviki okkur og tæli til vantrúar, örvæntingar og
annarrar stórrar svívirðingar og lasta... Hér biðj-
um við um að Guð veiti okkur vemd og varð-
veislu gegn öllu þessu.
í sjötta kafla Efesusbréfsins, vers 10-18, má
finna afar myndræna lýsingu á þeim vopnum
sem Guð hefur handa okkur í baráttunni gegn
myrkri og illsku. En þau vopn em gagnslaus ef
við tökum ekki við þeim. Það er alveg upplagt
að sameina létta morgunleikfimi og leiðbein-
ingar Páls postula. Þegar við t.d. fömm fram úr
rúminu klæðum við okkur hreinlega í vörn
heilags anda með því að fara með orð Efesus-
bréfsins og gera viðeigandi hreyfingar um leið.
Hver segir að við verðum að biðja krjúpandi
með álútt höfuð og lokuð augu? Ekki er rúm
fyrir nánari útleggingu á þessum áhrifaríku
hertygjum ljóssins (Róm. 13.12), en lesendur
em hvattir til að kynna sér Ef. 6.10-18 vel og
lifa sig inn í þá vemd sem dagleg tileinkun ráð-
legginga postulans veitir.
Því að þitt er ríkið, mátturinn
og dýrðin að eilífu, amen.
Eins og við byijuðum með því að lofa Drottin og
játa mikilleik hans ættum við einnig að enda
bænina með því að dvelja í tilbeiðslu frammi
fyrir lífgjafa okkar. Lokaorð bænarinnar, sem
Drottinn Jesús kenndi lærisveinum sínum, em
sönn og djúp trúarjátning lærisveinsins sem
þekkir sinn Guð. Og vemm einnig minnug þess
að við eigum þetta allt með Guði: Ríki hans,
mátt hans og dýrð. Vertu ekki hrædd, litla hjörð,
því að föður yðar hefur þóknast að gefa yður
rikið (Lk. 12.32). Við skulum því breyta eins og
samboðið er Guði sem kallar okkur til rikis síns
og dýrðar (1. Þess. 2.12). Verði svo í Drottins
nafni!
Með pessari
bæn játum við
fyrir Guði að
við skuldum
honum allt og
missum svo oft
marks í lífinu.
En Guð er
frelsarinn og
leysir okkur
undan sekt og
vanmætti. Um
pað biðjum við.