Heima er bezt - 01.04.1958, Blaðsíða 35

r WIWl
'fM

rA^V.-,‘.',7-'V,í‘.
f*f*S££S

&#?*■*J.
-í§wf" ■'•‘'-'J'

t -***£?*
199) Við erum allan morguninn á
leiðinni. Um hádegisleytið leggjum við
að bryggju. Við erum nú komnir til
Svörtueyjar. Perlberg tekur harkalega í
hönd mér og fer með mig í land.
200) Hann tekur stefnu til eina íbúð-
arhússins á þessari eyju, sem er gamall
hjallur, veðraður af stormi og hreggi.
„Hér er nýja heimilið þitt,“ segir Perl-
berg. „Frú Myring vill, að þú verðir hér,
fyrst um sinn að minnsta kosti.“
201) í dyrum hússins hittum við mann
nokkurn, hræðilegan útlits. — Þetta er
húsbóndi minn tilvonandi, Nikulás að
nafni. Þegar ég heyri hann tala, fer ekki
fram hjá mér, að hann er drukkinn.
202) Ég reyni eftir megni að tala kjark
í sjálfan mig. Með guðs hjálp endar
þetta allt saman vel, segi ég. Ég er nú
skilinn einn eftir í eldhúsinu, á meðan
Perlberg er á hljóðskrafi við Nikulás.
203) Þegar hann hefur gefið Nikulási
fyrirskipanir og fiengið honum pen-
inga, þá hverfur hann á brott. Hinn
nýi húsbóndi minn heldur nú þrumandi
ræðu yfir mér og varar mig mjög við
því, að reyna að flýja.
204) Síðari hluta dagsins kveðst Niku-
lás endilega þurfa að bregða sér í land
til þess að sækja seglbátinn sinn. Og til
frekara öryggis lokar hann mig inni í
geymslu þeirri, sem á að vera vistarvera
mín framvegis.

w .. ****\,„1_1 *,
. T « i fR ÉKir^r^í-X
205) Þetta er sannarlega ekki sérlega
efnilegt. Ég er lokaður inni eins og
fangi... Og sannarlega virðist fanga-
vörðurinn heldur ekkert skynbragð bera
á uppeldi.
206) Gegnum gættina sé ég, að Niku-
lás fer um borð í fleytu sína og rær svo
rykkjótt frá landi. En honum sækist
slælega róðurinn. Loftið hrannast óð-
um og storminn herðir.
207) Og fáeinum klukkustundum síð-
ar er skollið á reglulegt fárviðri. Það
rignir, eins og að hellt sé úr fötu, og
stormurinn gnauðar um húsið á eyði-
legri eynni.