Heima er bezt - 01.08.1978, Síða 26

Ögmundur Sigurðsson að
búa til kaffi uppi á örœfum
í tjaldi Þorvalds
Thoroddsen.
Mynd eftir Þ. Th.
Spethmann sá, er getur í bréfinu verið hér á landi í rann-
sóknaferð. „Ekki lét Spethmann svo lítið að tala við mig.
... Yfirhöfuð eru þessir þýsku vísindamenn fjarska fyr-
irlitlegir, fullir af öfund hver til annars, útblásnir af eigin
hroka og þjóðdrambi og gera ósköpin öll úr því, sem þeir
þykjast sjá og úr þeim hættum og mannraunum, sem þeir
þykjast komast í.“
Bréfkaflar þessir sýna, hvert álit Ögmundur hefir haft á
mörgum þessara vísindamanna, og þótt dómur hans sé
harður og óbilgjam, má minnast þess, að aldrei kynnast
menn betur en þegar þeir eru einir saman á ferðalögum,
og vissulega hefði jafnmerkur maður og Ögmundur ekki
haft þessi ummæli, ef hann hefði ekki fundið hvað undir
bjó.
En bréfið um slysið er svohijóðandi:
Hafnarfirði 10. jan. 1907.
Elskulegi vinur.
Kæra þökk fyrir bréfið í sumar, eins og allt annað
gamalt og gott.
Ég átti leiðinlega daga í sumar, bæði vegna kaldrar
veðuráttu og slyssins í Öskju. Ég fór þessa ferð vegna
peninganna, en þeir verða stundum ærið dýrir. Dr. v.
Knebel ætlaði að rannsaka Öskju, gera þar landmælingar
og geologiskt kort og gefa svo út bók með litmyndum, og í
því skyni hafði hann fengið með sér málara, en þér vitið
hvemig fór. Til þessarar ferðar hafði hann fengið styrk
allríflegan frá háskólanum í Berlín. Ferðin byrjaði frá
Akureyri 27. júní og við komum í Öskju 1. júlí um morg-
uninn með geysimikinn farangur, margt alveg óþarft. Frá
Svartárkoti í Öskju vorum við 20 stundir. Jónsskarð var
ófært, en fært fyrir austan fjöllin. En þegar kom inn í
Öskjuopið gerðist færðin aftur mjög vond, kafhlaup í
snjónum en apalhraun undir. Við tjölduðum á norður-
barmi gígsins, því hvergi sá á dökkan díl annars staðar, en
krap var í dældum, ís á vatninu og æði vetrarlegt í Öskju.
Ég fór til byggða með fylgdarmönnum, til að ráðstafa
farangri, sem eftir var, sækja vistir og póst og átti að koma
upp í Öskju aftur 14. júlí eða næsta dag þar á eftir, sem
veður leyfði. Þegar ég hafði svo gjört það, sem fyrir mig
var lagt og kom upp í Öskju 15. júlí voru þeir Knebel og
málarinn horfnir með bátnum, en Spethmann, stúdent frá
Liibeck, var einn eftir í tjaldi, hafði verið það í 5 dægur og
var mjög úrvinda af svefni og þreytu. Þessi stúdent réðist
hjá Knebel á Akureyri og átti að hjálpa honum í sumar.
Honum hafði verið fyrirskipuð spilda útí Öskjuopi til
rannsóknar og þangað fór hann hinn 10. júlí, en hinir
suður fyrir vatnsenda, þvi þangað höfðu þeir bisað bátn-
um og ætluðu að fara yfir vatnið, þangað sem hveramir
voru. Þegar Spethm. kom heim um kveldið, voru þeir ekki
komnir og hafa ekki sést síðan.
Næsta hálfan mánuð höfðumst við við í Öskju, og gekk
mestur tíminn til þess að leita að þeim Knebel. Síðan var
fluttur bátur frá Mývatni og reynt að slæða í vatninu, en
árangurslaust sem von var. Að því búnu fórum við
Spethm. til Mývatns, Sveinagjár, Kelduhverfis, Þeista-
reykja og Tjörness, og loks létum við bjóða upp hross og
farangur, sendum til Þýskalands það, sem þangað átti að
fara og héldum svo heim.
274 Heima er bezt