Heima er bezt - 01.02.1995, Side 20

En viku eftir fæðinguna fékk ég 39
stiga hita. Ég var sett í alls konar
rannsóknir en ekkert athugavert
fannst. Alltaf var ég með þennan
hita. Ég var meira segja send upp á
Vífilsstaði því að læknarnir héldu að
ég væri komin með berkla.
A meðan ég átti í þessu kom kon-
an, þessi sem hafði valdið mér hroll-
inum sumarið áður. Það
skipti engum togum að ég
fann þennan kuldahroll fara
um mig um leið og ég heyrði
að hún var komin.
Hún kom inn og heilsaði
mér. Hún stóð við fótagafl
rúmsins á meðan hún var að
tala við mig og horfði
stöðugt á mig á meðan. Það
lá vel á henni og hún talaði
lengi við mig. Það verð ég þó
að segja að mér var ekkert of
vel við nærveru hennar. Mér
varð eitthvað svo kalt inn-
vortis að ég skalf bókstaflega
og leið barasta illa.
Þessi ágæta, gamla kona
stóð bara þarna og ræddi um
heima og geima, og aldrei
minntumst við einu orði á
neitt sem tengja mætti ein-
hverju dulrænu.
Svo kvaddi hún bara og
fór, en um leið og hún var farin kom
frænka mín og sagði sem svo að nú
mætti hún segja mér hvernig þetta
hefði allt gengið til í sumar þegar ég
sat úti á túninu sællar minningar og
reiddist máttleysinu sem kom yfir
mig.
Hún sagði mér þá að þessi kona
hefði þessa hæfileika að geta hjálpað
með aðstoð einhverra lækna sem
ynnu í gegnum hana. Hún hafði sem
sagt fengið þau fyrirmæli að koma
þarna inn eftir svo þeir gætu skoðað
mig með aðstoð hennar. Þá sáu þeir
að það sem hrjáði mig var að partur
fylgjunnar væri enn eftir föst.
Frænka mín sem var látin og ég sá
koma með þeim hafði einmitt átt við
svipað að stríða og hafði reyndar
misst tvö fóstur vegna þess.
Gamla konan hafði lagt á það ríka
áherslu við frænku mína að hún
segði mér ekki frá því hvað hún væri
að gera, því að hún vildi einhverra
hluta vegna halda því leyndu fyrst
um sinn. Læknar hennar höfðu losað
um fylgjuna þama um sumarið þannig
að fóstrið gat þroskast eðlilega, og
krafturinn sem ég fékk við fæðinguna
var frá þeim kominn og gömlu kon-
unni, því að það var hún sem tók
léttasóttina fyrir mig, svo einkenni-
lega sem það kann nú að hljóma.
Hún var veik allt kvöldið, fékk allar
fæðingarhríðirnar og gat þar af leið-
andi sagt nákvæmlega til um hvenær
barnið fæddist þó hún væri ekki við-
stödd.
Ástæðan fyrir seinni heimsókn
hennar var svo þessi veikindi sem
fóru að hrjá mig eftir fæðinguna.
Læknar hennar höfðu sagt henni að
fara til mín. Hún sagði svo frænku
minni um leið og hún kvaddi að mér
væri óhætt að fara á fætur og ég gæti
meira að segja farið að vinna. Ég
mundi losna við hitann í desember.
Astæðan fyrir honum væri sú að stórt
stykki úr fylgjunni hefði orðið eftir
og ég mundi losna við það í desem-
ber. Fæðingin átti sér stað í ágúst.
Það þarf vart að tíunda það að
þetta fór allt nákvæmlega eftir.
Ég átti mjög auðvelt með að kom-
ast í samband við föður minn varð-
andi flest það sem mér fannst þörf á,
en það gerðist alltaf í gegnum
drauma. Það var ýmislegt sem ég
ræddi við hann með þessum hætti.
Einstæð móðir stóð að sjálfsögðu
frammi fyrir ýmsum málum
sem leysa þurfti. Ég hef alla
tíð haft mikla trú á mætti
bænarinnar og hún hefur ver-
ið styrkur minn alla tíð í
gegnum þykkt og þunnt.
Bænin hefur verið mér afar
mikils virði allt frá bamæsku
og ég fer með þær í dag eins
og ég gerði sem bam. Þegar
ég þarfnaðist ráða fór ég með
bæn og bað guð að leyfa föð-
ur mínum að koma og gefa
mér góð ráð í hinu og þessu.
Hann kom alltaf og leysti
iðulega úr vandamálum mín-
um.
Ég get nefnt eitt dæmi í því
sambandi. Ég var í vist, eins
og það var kallað, hér í
Reykjavík og var það hjá
háttsettum embættismanni
hjá borginni. Kona þessa
embættismanns vissi af þessu
sterka sambandi mínu við föður
minn.
Eitt sinn kom það fyrir að þessi
hjón urðu húsnæðislaus. Þau voru að
byggja á þessum tíma og eins og vill
verða urðu þau mikið á eftir áætlun
með bygginguna. Þau urðu sem sagt
að fara úr því húsnæði sem þau voru
í, því það var búið að lofa öðrum að
fá það á fyrirfram ákveðnum tíma.
Þeim varð það til ráða að þau fluttu
með börnin inn í skrifstofuhúsnæði
föður húsfreyjunnar. Þetta varð nátt-
úrlega til þess að ég varð atvinnulaus
og þurfti nú að fara að leita mér að
starfi. Það var náttúrlega talsvert mál
fyrir mig. Fyrrverandi húsmóðir mín
lagði mikla áherslu á það að ég
reyndi að fá eitthvert starf sem væri
ekki of tímafrekt svo ég hefði nægan
tíma fyrir barnið mitt.
56 Heima er bezt