Heima er bezt - 01.02.1999, Page 18

Benjamín Magnús Sigurðsson:
Þegar ég var hjá
Guðjóni afa mínum að
Kaldbak, var ég ungur
að árum og því ekki til
stórrœða fallinn. Hins
vegar gat ég gert sitt af
hverju sem hæfði aldri
mínum og stærð.
ar sem afi átti fé og færði
frá, eins og þá var títt til
sveita, kom það auðvitað í
minn hlut að sýsla um kvía-
ærnar á sumrin. Þessi störf höfðu
það meðal annars í för með sér að
oft var maður vakinn eldsnemma
að morgni eða allt frá klukkan
fimm eða þar um, til þess að smala
ánum saman og koma þeim heim
til mjalta á kvíabóli. Þessu starfi
fýlgdi líka oft sárir fætur, sem staf-
aði af hreinu skóleysi. Skór þessa
Skráð af
Ingvari
Björnssyni
Ég er eitt sinn að smala kindum
saman í sérlega góðu veðri, upp á
Kaldbakshorn.
voru fyrst og
fremst skinnskór úr
steinbíts- eða grá-
sleppuskrápi. Landið
var þýft og grýtt og því
entust slíkir skór stutt.
Þegar sólar skónna
voru nær að engu
orðnir og maður
staddur langt frá
heimili sínu, var ekki
um annað að gera en að
rífa upp mosa og grastó, troða
þessu í skóna, signa sig og biðja
þessum aðgerðum langlífis.
Á þessum tíma þótti það góð gjöf
að fá nautsskinn í skó, að ég nú ekki
tali um sjálfa hrygglengjuna, sem af
framan nefndu var það sterkasta
skóefni, sem maður þekkti.
Einstaka sinnum gerðust ógleym-
anlegir atburðir í fjárvörslunni, sem
eru þess virði að segja frá, svo sem
eftirfarandi frásögn sýnir:
mel einum nærri Kaldbak eða neð-
an við fjallið Strút, er stóð þama
uppfrá. Kindurnar höfðu rölt upp í
hlíðar Strúts og lölluðu fjárgötu, sem
þarna var og lá upp að gili einu, er
þar var skammt frá. Þetta var
snemma sumars.
Hér verð ég að setja snurðu á frá-
sögn mína, sem er, eins og allar al-
vöm frásagnir, ekki alveg snurðu-
laus.
Ég hafði lært vísuna gömlu, um
viðureign Davíðs og Golíats fyrir
langa löngu. Vísan er svona:
Golíat vargeypihár,
og gildur eftir vonum,
en Davíð var að vexti smár,
vann hann samt á honum.
Þetta hafð Davíð gert með steini
úr slöngubyssu sinni. Af þessari vísu
var ég mjög hrifinn og dáði ég Dav-
íð mikið fyrir dugnað sinn.
Eitt sinn hafði ég séð mynd af
svona byssu í blaði og varð það til
þess að ég hafði náð því að búa til
ágæta eftirlíkingu af henni. Skotin
vom auðvitað steinvölur, sem eng-
inn skortur var á. Svo vel hafði ég
æft mig í steinvarpinu að það var
nær undantekning að ég hitti ekki
það sem á var miðað.
Það dró ekki úr þessum leik mín-
um, að Benjamín afi minn var ffæg
skytta um Strandir og segja má að
hann hafi að hálfu leyti lifað á
byssu sinni. Hann skaut mikið til
58 Heimaerbezt