Æskan - 01.10.1965, Blaðsíða 23

leikann; þetta verða þung spor fyrir
mig, en ég verð að gera þetta.
Stuttu seinna stóð hann frammi
fyrir hinum volduga Faraó.
„Þú segist koma frá húsi míns trúa
þjóns, Amru,“ sagði Faraó. „Hvaða
boðskap sendir hann mér frá sinni
hinztu stundu?“
Sethos sagði nú frá, hvernig allt
hafði til gengið með gullna skrínið.
Faraó hlustaði á mál hans, þungur
á brún.
„Illur og ótrúr þjónn hefur þú ver-
ið húsbónda þínum, og það skal verða
hegning þín að þjóna honum í ríki
dauðans."
„Færið hann r fangelsi,“ skipaði
hann því næst lífvörðum sínum. „Síð-
an verður hann múraður inni í gröf
herra síns.“ Svo var gert sem Faraó
bauð, og Sethos varð að vera marga
daga í fangelsinu, því það tók marga
daga að undirbúa lík Amru, áður en
það væri fært til grafarinnar, og út-
búnaður mikill varð að fylgja þeim
dauða í grafhýsið, svo sem liúsgögn,
. ökutæki og matur. Því Forn-Egyptar
trúðu því, að þetta væri nauðsynlegt
í ríki dauðans. Að lokum var allt til-
búið og lík Amru og allur útbúnaður-
inn færður til grafhýsisins.
Vesalings Sethos var sóttur í fang-
elsið og fluttur í grafhýsið, þar sem
honum var ætlað að taka út þessa
skelfilegu hegningu.
í grafhýsinu voru mörg herbergi,
og inn í hið allra innsta þeirra var
farið með lík gamla höfðingjans. Á
lok kistunnar var máluð mynd af
Amru, því að trú Forn-Egypta var sú,
að sálin kæmi öðru hverju og vitjaði
líkamans, og þá var unr að gera að
hún rataði rétt. Á öllum veggjum í
grafhýsinu voru málaðar myndir al
hinum látna og úr lífi hans, og undir
myndirnar höfðu skrifarar lians skráð
lofræður og kvæði um húsbónda sinn.
, Sethos var nú leystur úr fjötrunum
°g færður í innsta herbergið til hús-
bónda síns. Varðmennirnir gengu út,
°g stuttu seinna heyrði hann söng
prestanna, meðan inngangurinn í
, gtafhýsið var múraður aftur.
Sethos sat lengi örvilnaður þarna
við kistu húsbónda síns. Loftið í graf-
hýsinu var mjög Jrungt og mengað
smyrslum þeirn, sem líkið hafði verið
srnurt með, og að lokum missti Sethos
meðvitundina.
Kvöldið, sem Amru lézt, hvarf
Amasis úr höllinni, og enginn sá hann
þar aftur. Það var heldur enginn, sem
saknaði hans, því að allir höfðu nóg
um að hugsa í allri ringulreiðinni og
sorginni, sem dauði Amru leiddi af
sér.
Snemma morguns daginn eftir að
Amasis hvarf var hann kontinn yfir
Nil í lítilli bátsskel, sem hann hafði
svo dregið í fylgsni milli klettanna,
þar sem grafhýsin voru. Þarna faldi
hann sig þar til daginn, sem lík Amrus
var flutt til grafarinnar, og líkfylgdin
aftur farin yfir Níl til borgarinnar.
Allan þennan tíina hafði hann ekki
samband við neinn og vissi þess vegna
ekkert um, hvernig farið hafði fyrir
uppeldisbróður sínum og félaga, vissi
ekkert um þau grimmu örlög, sem
biðu hans.
Þegar dinrmt var orðið unr kvöldið,
liélt hann til grafarinnar og reiddi
stóran haka um öxl sér. Þegar hann
hafði gengið dálítinn spöl frá fylgsni