Æskan - 01.10.1965, Blaðsíða 39

Hitt og þetta
175000 til 320000
handtök gefur liver
maðui' að meðaltali
a ævinnj^ ejns 0g
Sja má i hagskýrsl-
m. Þetta á auðvit-
n aðeins við í Jjeim
°ndum, j)ar sem
s«ur er að heilsast
mcð handtaki.
I-angar, ávalar,
^iauðar negiur
07,la fióðan smekk
J skynsemi, að ])ví
senrgt Cr' Nefilur,
>u eru alltof lit-
s Sar’ hera vott um
lyndjSýnÍ °g |nlnfí“
negi ’ 0jf of dökkar
of. )01'a vott um
. st°Pafullt eðli,
Jatnvel • .
N°Slur gnmmd-
in„« , ’ Sem eru i
jaf v ,aKi langar og
kvn eÍðar’ gefa til
friös.,' rólegt °fi
' anit skapferli.
j •
eim, áusiui'Iöndum,
1 e knm Kina, létu
t£armem> f.vrr á
m negiur sínar
vaxa
eins langat
ss-lt
bvi j, °g .au?
me^rnirSy1'
ekki J . 1)1
hö»dnnummna
fj5*gí*imum
U,n f1,1 frá n
lonKmfa að >>r
staða, ngí‘r „ s
nta,,. . Uotuð
a« le>ning. Bil
0 manns
4°gl á manni
Ktn mm a má.
*>ann , mmtufit
a8 Pannig b
ntetrartmleiða
bverh, anga nö
JUm fingri.
ÆVINTÝRI RÓBÍNSONS KRUSÓ
þjry-py^ VAR SALT Hábínson hafði lengi hugsað sér að veiða fleiri lamadýr. Hann ætlaði að hand-
-----------------------— sama fáein dýr lifandi, temja þau og hafa sem húsdýr. Þannig gátu þau orðið
honum til gagns og skemmtunar. Hann liugðist þegar framkvæma áforrn sitt. Hann byrjaði á þvi að
flétta traust reipi úr kókostrefjum. Á öðrum enda þess hafði hann lykkju. Hann ætlaði sem sé að reyna
að snara lamadýrin. Siðan snæddi hann morgunverð og liélt til skógar með snöru sína. — Á leiðinni
að vatnsbóli lamadýranna, en þangað var ferðinni heitið, sá liann hóp af páfagaukum. Honurn datt
strax i hug, hve gaman væri að fanga einn þeirra og hafa hann lijá sér. En að þessu sinni hafði
hann öðru brýnna erindi að sinna. — Litlu síðar tók hann eftir einhverju hvitu i klettaskoru við
sjóinn. Hann aðgætti þetta nánar og komst að þvi, að ]>etta var salt. Eins og nærri má geta varð
hann mjög feginn, því að ekkert hafði liann vantað eins sárlega og salt. Hann fyllti vasa sina af salti.
Síðan hélt hann áfram göngunni.
LAMADÝR VEITT. Hann var nú kominn á ákvörðunarstað. Hann staðnæmdist við sama tréð og
----------------------- áður og beið þar komu dýranna. Hann þurfti ekki lengi að bíða. Dýrin komu
skokkandi gegnum skóginn og stefndu beint á lækinn. Eitt þeirra gekk heldur nær trénu en hin, og
þá beið Hóbínson ekki boðanna. Hann kastaði snörunni beint yfir háls dýrsins, og þegar það ætlaði
að lilaupa hrott, rann hún að h&lsinum á því. Hóbínson dró það að sér, hvernig sem það brauzt um
og streittist á móti. Lamadýrið, scm hann hafði snarað, átti tvö lömb, og þau vildu auðvitað ekki víkja
frá móður sinni. Þegar Róbínson hafði heft dýrið, svo að það lilypist ekki á brott frá honum, lagði
hann af stað með ]>að heimleiðis. Lömbin eltu.
343