Æskan - 01.10.1965, Blaðsíða 24

Hér sjáið þið, hvernig Þ'®
getið teiknað fallega lit'8
mús. Það er ekki mikHi
vandi, ef þið farið að eil*9
og teiknarinn hefur gert-
sínu, stanzaði hann, þar sem þremur
steinum haiði verið raðað saman.
Þetta var kennileiti, sem hann hafði
látið setja, þegar hann lét vinna að
gröfinni. Þetta var staðurinn!
Eins og áður var sagt, stjórnaði
Amasis einn öllu verki og skipulagi
við grafhýsið, og af ráðnum hug hafði
hann látið þrælana, sem unnu að
verkinu, höggva einn vegginn í innsta
herberginu, þar sem hann vissi að
kista húsbóndans yrði sett, svo þunn-
an, að létt verk væri að brjóta þar gat
á til að komast inn í gröfina.
Þetta var leyndarmál, sem enginn
annar vissi um. Nú var það því áform
hans að brjótast inn í gröfina að baki
klettanna og ræna öllum dýrgripun-
um, sem höfðu verið látnir fylgja
hinum látna.
Meðan Amasis var að þessari þokka-
legu iðju sinni, glotti hannvið tönn og
hugsaði um, hvað hann hafði nú verið
sniðugur, þegar hann stal hinu gullna
skríni frá Sethos, eftir að hann hafði
látið færa honum svefndrykkinn.
Amasis hélt vel áfram við að brjóta
upp grafarvegginn, og á meðan hugs-
aði hann um, hve ríkur hann yrði
með skrínið fullt af gullpeningum, og
síðan alla dýrgripina, sem hann myndi
fá þarna í grafhýsinu. En nú var bara
um að gera að flýja strax burtu úr
landinu, og þess vegna hafði hann
tekið gullna skrínið með sér í bátnum,
svo að hann gæti strax um nóttina
siglt niður Níl með allt þýfið.
Loksins var hann búinn að brjóta
svo stórt gat á grafarvegginn, að hann
gat skriðið inn í grafhýsið. í ákafan-
um við að komast inn kastaði hann
hakanum frá sér, og að augnabliki
liðnu stóð hann við kistu húsbónda
síns, og enda þótt hann væri hugaður,
þá skalf hann nú á beinunum, þarna
í dimmri gröfinni, því litla birtu lagði
inn um gatið á veggnum. En nú var
ekki til setunnar boðið heldur varð
að hefjast handa og safna saman þeim
dýrgripum, sem þarna voru.
Hvað var þetta? Hann heyrði and-
ardrátt, eins og stunu, og allt í einu
stóð hann kyrr, og það var sem hjarta
hans hætti að slá.
Hvað var þetta þarna í horninu,
sem tók að hreyfast og kom nú á móti
honum, hægum, þungum skrefum?
Þetta hlaut að vera andi gamla hús-
bóndans, sem nú vissi allt, og kom nú
aftur til að hegna honum fyrir allar
hans illgerðir. Amasis snerist á hæli
og stökk veinandi til baka að gatinu
í veggnum, kom sér í dauðans ofboði
í gegn og hljóp beint af augum eitt-
hvað út í buskann.
Sethos hafði raknað úr öngvitinu
við hreina loftið, sem streymdi inn
um gatið á veggnum. Hann þekkti
strax Amasis, en var of máttlaus og
ringlaður til að kalla á hann. Hann
reikaði nú að gatinu í veggnum, og
allt í einu varð eitthvað fyrir fótum
hans. Hvað var nú þetta? Gullna
skrínið, sem Amasis hafði tekið með
sér úr bátnum og í allri skelfinguoH1
skilið þarna eftir.
Nú rann upp ljós fyrir SethoS-
Svona var þá þessi fósturbróðir hat>s'
Aldrei hafði honum dottið það í hu£
í fangelsinu, og jafnvel nú, þegar
hann þekkti hann, hélt hann að hau11
kæmi til að bjarga sér úr gröfinU1,
Fyrsta hugsun hans eftir að haU11
hafði jafnað sig var að nú gæti han11
þó rétt hlut sinn og skilað Faraó aftl!l
skríninu.
Ramses II. varð skelfingu lostiu11’
þegar Sethos kom á fund hans, el1
hann sá fljótt, að Sethos var eng11111
andi heldur bráðlifandi.
Sethos flýtti sér nú að útskýra al *■’
sem borið hafði við um nóttina,
lagði að lokum gullna skrínið íy1^
fætur konungsins. Ramses hlusta
furðu lostinn á frásögn Sethosar, 1
við skríninu og sá, að innsiglin íyr*.
fjársjóðnum voru enn órofin, og e
hafði verið snert við neinu. ,
„Ég hef dæmt þig ómaklega, 1’
varst trúr húsbónda þínum,“ ut‘ 1
Ramses. „Amru hefur þekkt þig v ,.
Hann hefði aldrei annars fengið P
sjóðinn í hendur. Ég hefði hetU
rannsakað allt áður en ég dæmdi þ1^
en nú vil ég launa þér trúmennsk
og einnig allt það, sem Jtú hefur ll0
að vegna hins ranga dóms. Þú s
verða einn trúnaðarmanna minna-
sasl
En Amasis var horfinn og v
• • hva°
aldrei framar, og enginn vissi,
af honum varð. Þýðing h ™