Æskan - 01.03.1966, Síða 19

ÆSKAN
Handavinnuhornið
Ni'i
u vaeri skemnililegt að byrja á því að
Uu °kkur til failegan bjöllustreng með
■ 01Kum skemmtilegum hólfum undir ýmis-
Cgt> s® þið þurfið að geyma?
K°tið efni, sem er siétt og ber sig vel,
okki mjög þunnt, lengd: 90 cm, breidd:
2 ~8 cm.
kaldið vandlega kantana, og að ofan
kafið þið breiðan fald (sjá mynd), sem
|)ið stingið dálítilli sivalri spýtu í, það
angri að liún standi út úr báðum meg-
In- Setjið smá skoru í spýtuna báðum
1,le6in og bindið þar snúruna til að
g |’enKja strenginn á.
tlippig nú fimm vasa eða liólf og fald-
í® Þau vandlega á röngunni. Næst klipp-
lð l>ið út úr fallega litum efnum myndir,
Seni passa við vasana, eða það sem á
‘lð geyma í þeim; bezt væri að nota filt-
ejni i myndirnar. Síðan eru myndirnar
Undar á vasana. Saumið nú vasana á
strenginn með fallegum, smáum spor-
Urn- Helzt þarf að vera smá málmbjalla
neðan i strengnum.
St
5 ' len8urinn á myndinni er ætlaður fyrir
v.,Uul^g, sem stungið er niður í hvern
v ‘ 1 efsta vasanum er bankabók, öðrum
vus UlUln eru Pen>nSar fyrir bókum, þriðja
fj.aUUln peningar fyrir hljómplötum,
n, 1 a fyrir fatnaði og fimmta fyrir kvik-
nóahúsuin eða skemmtunum.
BJÖLLUSTRENGUR
>etta var einmitt snöggi bletturinn á Veigu gömlu. —
. Utl hafði eins og flestar kynsystur hennar þráð að eign-
st hörn til að annast og elska, en aldrei fengið þá ósk
Ptyllta, og þegar Grímur reif svona vægðarlaust ofan
, bessu gamla sári, trylltist hún alveg af bræði. — Með
trúlegu snarræði stökk hún á Grím og þreif annarri
jn,'i í hálsmálið á jakka hans en hinni læsti hún í
"n skeggkragann á kjálkum hans og hnykkti á af öll-
m mætti.
’ttmur, sem alls ekki hafði búizt við svona skyndilegri
to'h bölvandi aftur á bak, rak hælana í mórauðu
1 ,(t Ulla> sem hann var að enda við að binda og skall endi-
;i ^akið yfir Móru og Veiga garnla, sem ekki lin-
j, takið, fylgdi með í fallinu og dengdist ofan á karlinn.
tta var í senn bæði lilægilegt og átakanlegt, því Veiga
a hafði alveg sleppt sér við hvefsni Gríms. — Algjört
verkfall varð við réttina. Sumir horfðu agndofa á leikinn,
aðrir veltust um af hlátri.
„Ætlarðu að láta kerlinguna drepa þig, Grímur? ertu
ekki kvensterkur?“ kölluðu nokkrir unglingsstrákar, sem
skemmtu sér konunglega við að horfa á þessa undarlegu
glímu.
Geirmundur og Sólrún voru nokkra stund að átta sig
á þessum ósköpum, en þegar Geirmundur sá Veigu byltast
ofan á Grími, stökk liann til og þreif um hendur hennar,
losaði þær úr skeggi og fötum karlsins og tók síðan
gömlu konuna í fang sér og bar hana heirn undir réttar-
vegginn.
Grímur reis seinlega á fætur og nuddaði kjálkana. Hann
sagði ekki orð, en byrjaði að klippa ullina af Móru, sem
ekki hafði orðið meint af hnjaskinu, þegar Grímur hnaut
um hana.
115