Æskan

Árgangur

Æskan - 01.09.1967, Blaðsíða 3

Æskan - 01.09.1967, Blaðsíða 3
© @ Jón Kr. ísfeld: GULUR LITLI Jón Kr. ísfeld. etta er yndisleg vornótt. Allt er kyrrt og liljótt, engu líkara en náttúran haldi niðri í sér andanum, til þess að trufla ekki tign og fegurð stundarinnar. Inni í fjósinu á Karrastöðum er líka óvenjufega hljótt. Aðeins við og við heyrist værðarlegt jórturhljóð, en það er samt í lægra lagi. Kýrnar kúra rólegar á básunum, nema Skjalda gamla, sem verður við og við að hagræða sér. Hnúturnar eru orðnar einkennifega viðkvæmar á þessu síðasta ári og vilja særast við harðan básinn. Samt fer Skjalda gamla varlega og hljótt. Það er engu líkara en kýrnar finni það á sér, að eitthvað merkilegt sé í að- sigi. Toppa gamla, eftirlætishænan á bænum, liggur á 10 eggjum. Hún hefur fengið ágætis hreiður, sem látið var í nýjan, fallegan trékassa, sem hafði komið úr kaup- staðnum nokkrum dögum áður en Toppa var látin fara að liggja á. Það voru liðnar réttar þrjár vikur, síðan Toppa lagðist á. Allan tímann hafði hún verið þolin- ttiæðin sjálf og aðeins yfirgefið kassann andartak, þegar fiún hafði þurft að bregða sér frá. Hún hafði gætt þess vandlega að láta eggin aldrei kólna. Húsmóðir hennar liefði séð dyggilega um það, að alltaf væri nógur matur á undirskálinni, sem sett var í kassann, rétt fyrir framan nefið á Toppu, og nóg vatn væri í blikkdósinni, sem stóð við hliðina á undirskálinni. Stundum kom það fyrir, að Gunna litla, dóttir hjónanna á Karrastöðum, var send til þess að vitja Toppu. Þá bætti hún alltaf í tindirskálina og dósina. Það hafði nokkrum sinnurn kom- ið fyrir, einkum síðustu dagana, að Gunna ýtti við f oppu og jafnvel lyfti henni upp, til þess að gægjast ttndir hana. Auðvitað hafði Toppu ekkert verið um þess konar aðfarir, gaggað hátt og ýft fiðrið. Tvisvar sinnum hafði hún ekki getað stillt skap sitt, heldur liöggvið nef- ’nu í handarbakið á Gunnu, þegar hún ýtti fast í brjóst- *ð á Toppu. Það var Toppu ráðgáta, hvað þetta átli að þýða hjá Gunnu. Hún hafði nefnilega ekki verið við- stödd og ekki frétt af því, þegar marnma Gunnu hafði sagt, að hún mætti velja sér fallegasta ungann hjá Toppu, ef hún hefði lært margföldunartöfluna — auðvitað þá rninni — þegar ungarnir kæmu úr eggjunum. Og nú var Gunna einmitt búin að læra margföldunartöfluna, svo að hún vissi meira að segja hvað 10 sinnum 10 var mikið. Nú gægðist Toppa við og við upp úr kassanum. Hún var að gá að því, hvort hún sæi nokkuð til kattarins, rottu eða músar. Það var bezt að vera við öllu búin, fannst Toppu. Hún var alveg viss um það, að einhver ungi kæmi úr egginu á þessari nóttu. Það var einmitt vegna þessarar væntanlegu fæðingar, sem allt var svo hljótt, eða það taldi Toppa að minnsta kosti. Ef einhver kýrin stundi þunglega, gægðist Toppa upp úr kassanum, albúin að gefa hvaða skepnu sem var áminningu um að hafa lrljótt. Bíðum við! Toppa lygndi aftur augunum. Nú varð hún bæði að lrlusta vel og finna! Jú, það var ekki um að villast. Eitthvað var farið að iða við brjóstið á henni. Sá fyrsti var þá að koma! Toppa lyfti sér ofurlítið og gægðist. Þarna var kominn nefbroddur. Skyldi hún þurfa að hjálpa unganum til þess að brjóta meira? Nei, það var ekki að sjá, að þess gerðist þörf. Gatið stækk- aði. Hjarta Toppu gömlu sló hraðar. Þetta átti hún þá eftir! Hún hafði ekki búizt við því í fyrravetur, þegar hún var tekin úr hænsnabúrinu í fjárhúsinu og látin í fjósið, að hún ætti eftir að unga út næsta vor. Ójá, þetta líf var annars einkennilegt. Hana nú, þar stækkaði gatið á egginu. Toppa opnaði augun eins mikið og henni var unnt. Ja, sei-sei, þar tísti litli unginn! Toppa viknaði, þegar hún lreyrði þetta tíst. Hann sagði svo greinilega mamrna, litli unginn. Ó, litla elskan! Hana langaði til þess að vefja vængjunum utan um hann og sýna honum NÝ framhaldssaga fyrir þau yngstu. 311

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.