Æskan

Árgangur

Æskan - 01.01.1970, Blaðsíða 5

Æskan - 01.01.1970, Blaðsíða 5
MARGT BÝR í SJÓNUM f íslenzkum þjóðsögum er til fjöldi frásagna um alls kyns kynjadýr í sjónum. Bera þau ýmis nöfn, svo sem sæ- skrímsli, marbendlar, fjörulallar o. s. frv. Víst er um þaö, að dýralifið i sjónum er ekki siður fjölskrúðugt en dýra- lifið á þurrlendi jarðarinnar. Ætla mætti, að vísindamenn nútímans væru nú þegar búnir að uppgötva öll dýr hafsins, einkum þó hinar stærri dýrategundir. Þó er það svo, að margir gæla við þær hugmyndir, að til séu í sjó og jafn- vel stöðuvötnum ókennd dýr eða skrimsli. I Skotlandi er t. d. stórt stöðuvatn, sem er svo frægt fyrir skrímsii, er i því á að iifa, að það dregur að fjölda ferðamanna á hverju ári. Síðustu fréttir frá því vatni eru þær, að nokkrir áhuga- samir sjóskrímslaunnendur komu þangað með lítinn kaf- bát meðferðis til þess að kanna vatnið undir yfirborðinu. Einnig hafa verið fregnir um það i blöðum nýlega, að tveir visindamenn frá háskóla í Columbiu leiti nú að sjó- skrímsli, sem sagt er vera um það bil níu metra langt, með eins og hálfs metra langan háls og höfuð sem likist hross- haus. Segja vísindamennirnir, að skrimslið hafi sézt úti fyrir ströndum á vissum stað síðan árið 1912 og beri lýs- ingum manna um útlit þess yfírleitt saman. Segir annar þessara vísindamanna, að skrímsli þessu svipi mjög til sækýrinnar, sem aðsetur halði í Barentshafi á árunum kringum 1750. Við skulum nú rifja upp gamla sjóskrímslasögu, sem gerðist í Flatey á Skjálfandaflóa fyrir aldamótin síðustu. Flateyj arskrímslið Haustið 1886 áttu nokkrir unglingspiltar í Flatey á Skjálf- anda að reka saman fé á áliðnum degi; það var um vetur- náttaleytið. Vorum við fimm saman: tveir bræður nær tvítugu, Kristján og Benedikt að nafni, myndarlegir menn og vel greindir, og þrir drengir innan við fermingu: Sigfús Eiríksson í Uppibæ og Kristján Sigurpálsson, nú búfræð- ingur á Húsavík, báðir 10 ára, og ég, tólf ára að aldri. Við röðuðum okkur niður eins og í göngur á holti einu, sem er skammt utan við túngarðinn; varð minn hlutur að ganga eftir holtinu; þeir bræður gengu nær sjónum, en drengirnir ofar. Urðum við engra kinda varir þar á vana- legum slóðum, en sáum fáeinar langt til vesturs, og var ein þeirra stök. Hundur einn var með okkur, er Tryggur var nefndur. Ætluðum við félagarnir að senda Trygg fyrir stöku kind- ina og koma henni saman við hitt féð. En Tryggur brást öðruvísi við, en hann var vanur, því að hann var vænsti fjárhundur. En nú bylti hann sér á hrygginn hvað eftir annað og spangólaði ámáttiega. Skildum við ekkert í þessu, en þó fór okkur að þykja vafasamt, hvort þessi staka skepna væri sauður eða þá einhver ókind, því að ekkert sáum við hana bæra á sér, hvernig sem hundurinn spangólaði. Lfka sýndist okkur skepna þessi nokkru stærri en fjögurra vetra sauður, en þá voru þeir til í eynni. Þeir bræður voru á þvf, að þettá gæti ekki annað verið en kind, og yrði annarhvor okkar Sigfúsar að sækja hana; beið ég svo enn um stund, meðan félagar mfnir voru að Hún er merkileg að þvi leyti, að hún gerist um hábjartan dag og margir menn sáu skrímslið. Saga þessi er úr bók- inni „Þjóðsagnir og þjóðtrú", er Oddur Björnsson gaf út. Sögumaður er Theodór Friðriksson rithöfundur, þá 12 ára að aldri, er sagan gerðist. NÝR ÞÁTTUR raða sér. Svo tókum við allir á rás f einu vestur eyna, hóandi og sigandi. Aldrei bærði kindin á sér; bjóst ég við, að Sigfús tæki hana, þvf að hundurinn fylgdi honum, en hann mun hafa ætlað mér það. Þegar nokkuð dró lengra til vesturs, urðu fyrir mér sauðir nokkrir heimanvert við holtið og rak ég þá heim á tún, og hljóp svo upp á holtið aftur til þess að sjá, hvort Sigíús hefði tekið kindina. Þótti mér illt, ef hún yrði eftir og mér yrði kennt um. Þegar upp á holtið kom, var þessi skepna enn grafkyrr og Sigfús og Kristinn komnir framhjá henni. Heyri ég þá, að Kristinn kallar og segir mér að láta þetta vera — það sé ekki kind. En ég hafði reiðzt af því, að Sigfús hafði ekki tekið kindina og skeytti því ekki orðum Kristins en hljóp úteftir sem fætur toguðu, því að ég gat ekki betur séð en þetta væri kind. En eigi leið á löngu áður en ég sá, að þetta var ekki allt með felldu. Sá ég þá glöggt, að þetta var engin sauðkind, heldur einhver skepna, sem ég hafði aldrei séð áður. Varð ég hálf-hræddur, en langaði þó til að sjá, hvernig skepna þessi væri. En Kristinn var alltaf að kalla, svo að ég sneri fljótlega vestur til þeirra, og dró þá ekki af mér. Eigi get ég gert nákvæma lýsingu á skepnu þessari, en eftir því sem hún kom mér fyrir sjónir, var hún mjallahvít á skrokkinn og gljáði á, Ifkt og hvelja væri. Hún hallaðist upp við stóra þúfu og sneri út og suður. Fætur sá ég enga og engan háls eða rófu. Augun voru afarstór og langur 5
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.