Æskan - 01.01.1970, Blaðsíða 46

örg bréf hafa borizt til þessa
þáttar og spyrja bréfritarar um
sitthvað viðvíkjandi sjómennsku
og Sjómannaskólanum. Hér kemur t. d.
bréf frá Ó. J.:
Kæra Æska. Ég er áskrifandi Æskunn-
ar og mér þykir mjög gaman að lesa
Æskuna. Nú langar mig að fá svör við
nokkrum spurningum: Hvaða skilyrði eru
fyrir inntöku í farmannadeild Sjómanna-
skólans? Hvað kostar námið og hvar fær
maður nauðsynleg plögg? Með fyrirfram
þökk og kærri kveðju
Ó. J.
P.S. Til hvaða aðila er bezt að leita
til að komast á verzlunarskip yfir 100 rúm-
iesta stærð?
Þakka þér fyrir bréfið, Ó. J. Það er vel
skrifað og réttritun á því góð, og bréfið
kemur því vel til skila, hvað fyrir þér vakir,
nefnilega sjómennska og þá siglingar á
farskipum. Þetta skulum við nú ræða um
í þessum þætti, en við viljum beina þeirri
ósk til allra þeirra, sem skrifa þættinum,
að láta ætíð fylgja fullt nafn, föðurnafn
og glöggt heimilisfang. Að vísu fylgdi
þessu bréfi nafn á sveitabæ, en það er svo
algengt nafn, að það gæti verið til í hverri
sýslu landsins. Af þessu leiðir, að þáttur-
inn getur ekki svarað ykkur með sendi-
bréfi, þótt hann vildi.
Við skulum þá snúa okkur að sjónum.
Island, landið okkar, er eyland, langt frá
öðrum löndum. Þeir, sem námu hér land
fyrir meira en þúsund árum komu siglandi
langan veg frá fjarlægum löndum og skip
þeirra voru svo lítil og, að okkur finnst,
svo lélega til langferða búin, að það vek-
ur furðu okkar. Vafalaust hafa verið mjög
góðir sjómenn meðal landnámsmannanna,
og síðan hefur sjósókn og siglingar verið
okkur íslendingum í blóð borin.
Sjórinn var líka ein aðalsamgönguleið
okkar, bæði með ströndum landsins og út
til annarra landa. Núna eru flugvélarnar
orðnar keppinautar skipanna um fólksflutn-
inga eins og kunnugt er.
Hvaða skilyrði
eru fyrir inn-
töku í far-
mannadeild
Sjómanna-
skólans?
Með ströndum landsins hafa margir átt
sína eigin báta og aflað sér og sínum
viðurværis úr sjónum með því að róa til
fiskjar þegar gaf á sjó vegna veðurs.
Unglingarnir við sjávarsíðuna vöndust þvi
strax við fiskiveiðar og því er ekki heldur
að neita, að margan „landkrabbann" inn
til dala dreymir um að komast á sjóinn.
í dag á þjóðin allgóðan skipakost til
fiskiveiða og hvalveiða og að auki nokkur
góð verzlunarskip, strandferðaskip og
varðskip. En allt kæmi þetta fyrir ekki,
ef ekki væri einnig til dugmikil sjómanna-
stétt, og hamingjunni sé lof, við eigum
hana.
Ungur drengur, sem vill gjarna gerast
sjómaður, þarf fyrst af öllu að kynnast
sjónum og kanna það, hvort hann kunni
vel við sig á sjó — sé sjóhraustur eins
og það er kallað. Hann þarf að vera
hraustur til heilsu og geta sætt sig við
aga þann, er ríkir ,,um borð“. Til hans eru
gerðar meiri kröfur um viðbragðsflýti og
öryggi í störfum en til flestra annarra þjóð-
félagsþegna. Aftur á móti eru oft drjúgar
tómstundir (frívaktir) hans og farmaðurinn
46