Æskan - 01.01.1970, Qupperneq 7

FYRIRMYiND
HVATNING
Lœrisveinarnir
Bartólómeus ★
Jóhannes 1, 47 Jesús sá Natanael koma til sin og segir
um hann: „Sjá, sannarlega er þar ísrael-
íti, sem ekki eru svik í.“
Athygli og skýr hugsun er einkennandi íyrir Natanael
eða Bartólómeus.
Um leið og Filippus hefur fundið vin sinn undir fíkju-
trénu og segir honum, að hann hafi fundið Messías, verður
íyrsta viðbragð hans þetta:
„Getur nokkuð gott verið frá Nazaret?"
Sennilegt er, að Natanael hafi leitað skjóls undir fíkju-
trénu til þess að geta verið einn. Ef til vill var hann einmitt
að rannsaka ritningarnar. Hann þurfti næði til þess að
hugsa. Hann vildi vera einn.
Og þegar Filippus segir við hann: „Kom þú og sjá,“
og vinur hans hafði séð Jesúm Krist, sagði hann sann-
færður:
,,... þú ert guðs-sonurinn. Þú ert ísraels konungur."
Þetta var stórkostleg játning.
Sagt er, að hann hafi farið með Filippusi til Austurlanda,
— til Mesópótamíu, Persiu, Egyptalands og Armeníu, þar
sem hann leið píslarvættisdauða.
Margir eru efablandnir og hugsandi. Margir velta málun-
um lengi fyrir sér. Kannski ert þú einn af þeim, eins og
Natanael.
En þegar hann sá Jesúm og heyrði, varð játning hans
þessi: — þú ert guðs-sonurinn!
„Ungum er það allra bezt“
„Foreldrum þínum þéna af dyggð,
það má gæfu veita.
Varastu þeim að veita styggð,
viljirðu gott barn heita."
Öþekktarormarnir
Óli var ósköp venjulegur drengur. Stundum var hann
að vísu kallaður óþekktarormur. En það hefur kannski líka
einhvern tlma verið sagt við þig. Svo að það var ekki svo
einkennilegt.
En þú veizt áreiðanlega ekki, af hverju börn eru stund-
um kölluð „óþekktarormar", en ekki óþekktarflugur, óþekkt-
armýs, óþekktarhestar eða eitthvað þv( um likt. Ég skal nú
segja ykkur frá því.
Óli átti litla systur. Hún hét Anna.
Einu sinni tók Óli upp á þeim Ijóta sið að stríða systur
sinni. Hann tók af henni dótið. Hann hrinti henni stundum.
Einstaka sinnum hljóp hann frá henni, svo að hún fór að
hágráta.
Svo varð hann frekur við leikfélaga sína. Hann vildi
alltaf fá að ráða öllu. Hann sagði meira að segja stundum,
7