Æskan - 01.01.1970, Qupperneq 15

c
ítil telpa, sem liét Maria, var
eitt sinn á ferðalagi ineð föð-
t ur sínum, sem var skipstjóri
stóru millilandaskipi. Dag
einn sat hún á kaðlakippu uppi á jiilfari
og liorfði á Jóa gamla, jiegar liann var
að laga nokkur Ijósker.
„Hvað ertu að gera?“ spurði hún.
„Ég er að fa'gja ljóskerin," svaraði sjó-
maðurinn gamli.
„Til hvers eru ]iau?“ spurði María litla.
„hau eiga að lýáa i myrkrinu, svo að
við rekumst ekki a önnur skip og verðum
síður fyrir ýmsum áföllum."
Maria fylgdist með starfi hans stundar-
korn enn, og svo hljóp hún hurt til að
ieika sér. En daginn eftir kom liún aftur
og settist á kaðlakippuna til ]iess að virða
fyrir sér, hve Ijóskerin voru nú fin og
fáguð eftir aðgerðir Jóa gamla.
Meðan María litla sat liarna, kom allt i
einu Iivöss vindhviða, sem ]>eytli á burt
með sér töluverðri baðmull, sem notuð
var við ]>etta verk, og sér til skelfingar
heyrði telpan, að Jói gamli blótaði liræði-
iega.
Maria litla stökk á fætur og hljóp nið-
ur i klefa föður sins. Andartaki síðar fór
hún aftur upp og hélt á pappaspjaldi,
sem ritningargrein var letruð á með stór-
um og áberandi bókstöfum.
Hún rétti spjaldið til Jóa gamla, sem
las áletrunina uppbátt: „I>ú skalt ekki
•eggja nafn Drottins Guðs þíns við hé-
góma.“
Gamli maðurinn leit i augu barnsins og
spurði vandræðalega:
„Hvers vegna ertu að sýna mér ]>etta?“
„Jú, sjáðu til, — þetta er líka Ijós eða
lampi, sem getur komið í veg fyrir, að við
ÞÓRA M. STEFÁNSDÓTTIR:
f
LOAIitla landnemi
11. Heyskapur
Lóa var lengi elzta systkinið, sem heima var, því þær Gunna
og Borga fóru ungar að heiman og ólust upp hjá skyltlfólki sínu.
Lenti því mikil vinna á henni og varð hún að hjálpa bæði
mömmu sinni og pabba við störf þeirra. Meðal annars hjálpaði
hún pabba sínum við heyskapinn og lieyjuðu þau, tvö ein, fyrir
fjörutíu nautgripi, mörg sumur. En þar er nú heyið fljótteknara
en á íslandi, Jiví Jjar er svo hávaxið grasið, að Lóa litla gat
næstum falið sig í því.
Nú ætla ég að segja ykkur frá aðferðum, sem Joau notuðu Jtar
við heyskapinn og svo skuluð Jtið bera saman, hvort Jrær eru ekki
ólíkar Jteim aðferðum, sem Jrið Jiekkið hér heima á íslandi.
Pabbi Lóu sló Jjetta stórgerða gras með orfi og ljá, Jjví hann
hafði Jjá ekki enn eignazt sláttuvél. Sló hann í múga, eins og
hér er gert.
Því næst kom Lóa með stóra heykvísl og sneri múgunum við,
til Jtess að Jjurrka þá.
Heyið Jjornaði fljótt í steikjandi sólarhitanum.
Þá Jjurfti að taka Jjað saman og hjálpuðust Jjau að Jjví,
feðginin.
En ekki Jjurfti Jjar að raka, saxa og binda. Þau tóku það
bara saman með kvíslunum og settu saman í stóra bólstra. í Jjeim
var Jjað svo látið standa fram á vetur. Þegar snjór var kominn
yfir allt, fór svo pabbi Lóu og sótti heyið á uxasleða, jafnótt
og hann þurfti að nota Jjað handa skepnunum.
15