Æskan - 01.01.1970, Side 17

Ung var ég, er Æskan mér yndi veitti,
las ég þar og lœrði lífsspeki marga,
hún var hollvinur, er heim mig sókti
mánuð hvern. Ég mat hana löngum.
Saftiaði ég henni saman og geymdi.
Á ég hana ennþá bundna i bœkur.
Börn min og barnabörn einnig
unað hafa við þar að lesa.
Kynslóð af kynslóð hún kunnað hefur
hollan lestur og yndi að veita.
Til hennar sendi á timamótum
hugheilar óskir um heill og gœfu.
Gamall lesandi.
Lóa hljóp nú af stað og barðist hjartað í litla brjóstinu henn-
ar a£ hræðslu um mömmu sína, sem henni þótti svo ósköp vænt
um.
Hún var vön að ganga berlætt á sumrin heima við og út um
skógana. Hljóp hún nú berfætt beinustu leið gegnum skóginn
í áttina að heimili ljósmóðurinnar.
A vegi hennar urðu Jiistlar og Jryrnar, en hún gaf sér ekki
tíma til að víkja úr vegi fyrir Jteim, eins og hún var vön.
Fór nú að blæða úr fótum hennar og hana sársveið í |)á, en
ekki linnti hún sprettinum. í huga hennar hljómaði stöðugt bæn
til hins alvalda, sem ræður lífi og dauða, að mamma hennar,
elsku góða mamma hennar, fengi að lifa, og að hún yrði nógu
íljót með meðulin handa henni.
Hún var komin að niðurlotum af mæði, en ekki Jiorði hún að
hægja á ferðinni. Einu sinni rak hún fótinn í trjábol, sem lá á
jörðinni, og steyptist áfram, en kom J)ó höndunum fyrir sig og
uieiddi sig ekki. Stóð hún jafnskjótt upp af'tur og hélt áfram.
Að lokum komst hún alla leið. fékk meðulin fljótt afgreidd og
ltélt svo heimleiðis. Nú varð hún að gæta sín vel að detta ekki,
svo að meðalaglasið brotnaði ekki, en samt varð hún að hlaupa
svo sem hún gat.
Loks komst hún heim heilu og höldnu. Ljósmóðirin hældi
henni fyrir flýtinn og gaf mömmu hennar meðulin, og lífi
hennar var bjargað.
Lóa var svo grátfegin og Jtakkaði guði í hljóði, sem hafði
hjálpað henni til að vera verkfæri til að bjarga lífi elsku mömmu
hennar. Rispurnar á fótunum greru fljótt tið smyrsl ljósmóður-
innar.
FELUMYND
Á þessari mynd sjáum við bæði skíði
og stafi. En hver er eigandi þessara
hluta? Slóðin virðist liggja inn í skóg-
inn. Hjálpið okkur nú til þess að hafa
upp á skíðamanninum.
17