Æskan - 01.02.1970, Qupperneq 4

„Sæll, Pétur. Er gott að kyssa Malín?"
mat. Melker grípur hvert tækifæri sem gefst til þess að læðast
þangað fram og smakka á góðgætinu. Litlar, bragðgóðar kjöt-
bollur verða sérstaklega íyrir valinu.
Melker er maður um fimmtugt, en hann virðist eldri vegna
þess hve hann er þunnhærður. Hann hefur yndi af íþróttum og
fer oft á skíði eða skauta, þegar viðrar til þess. Hann er einnig
góður sundmaður, og án þess hann hafi hugmynd um, kemur það
honum að góðu haldi I dag. Melker er ekkjumaður, og fram til
þessa hefur Malín hugsað um heimili hans. En nú verður hann
að leita sér að ráðskonu, þar sem Malín er að gifta sig og
flytjast til borgarinnar. Hann er því ekki sérlega ánægður yfir
brúðkaupi þeirra, þó að honum llki vel við brúðguma Malínar.
Palli er ekki ánægður heldur. Palli er tíu ára og orðinn stór
drengur, en honum finnst Malín hafa verið honum svo góð. Hann
skilur þvl ekki, hvers vegna hún hyggst svíkja hann.
Palli virðir hana fyrir sér, þar sem hún kemur ofan úr svefn-
herberginu íklædd hinu fegursta skrúði, síðum brúðarkjól, slöri
og með litla kórónu á höfðinu. Hann spyr varfærnislega:
„Malín, þykir þér mjög vænt um Pétur?“
Malín stendur fyrir framan spegilinn og lagfærir slörið. Slðan
snýr hún sér að bróður sínum.
„Já, Palli, það þykir mér,“ svarar hún.
„Þykir þér vænna um hann en mig?“ spyr Palli lágt.
Nú faðmar Malín Palla að sér og skeytir ekkert um, hvort
brúðarkjóllinn krypplast við það.
„Nei, heyrðu mig nú, Palli," segir hún. „Mér finnst nú ekki
hægt að líkja þessu tvennu saman. Og hvað sem gerist I heim-
inum verður þú alltaf hann elsku Palli minn. Skilurðu það?“
Palli þrosir og lætur huggast um sinn. En honum finnst samt,
að systir hans hefði getað beðið I nokkur ár enn.
Faðir Palla kemur inn I stofuna. Hann er kominn í veizlufötin,
kjól og hvftt. En honum hefur ekki tekizt að hnýta bindlð, og Malfn
hefur ekki tíma til þess að hjálpa honum.
Melker sér, að eitthvað angrar Palla, og hann spyr, hvað ami
að. Palli segir, að honum þyki svo leiðinlegt, að Malfn skuli flytja
að heiman.
„Uss!“ segir Melker. „Malfn og Pétur setjast sennilega að
hér hjá okkur, sannaðu til.“
„Heldurðu það?“ spyr Palli undrandi.
„Já, auðvitað. Hefurðu ekki heyrt um íbúðaskortinn í borg-
inni? Eftir mfnum útreikningi verða nýgift hjón að bíða i 200 ár
eftir fbúð, svo að líklega verða úrslilin þau, að Malín og Pétur
verða hér í risinu hjá okkur."
„En hvað það yrði gaman!" kallar Palli upp.
í sömu andrá kemur vélbátur að litla hafnargarðinum á
Krákueyju, og myndarlegur, ungur maður í kjól og hvítu stekkur
á land. Þarna er kominn brúðguminn, hann Pétur. Hann er kom-
inn til þess að sækja alla fjölskylduna, og einkum þó brúðina,
og ætlar að flytja þau til kirkjunnar.
Palli er fyrst tilbúinn og hleypur niður að höfninni. Hann segir,
að Malín sé alveg að koma. Pétur sér, að Palli er ekki í sem
beztu skapi, og spyr, hvort hann hlakki ekki til að fara til kirkju.
„Jú-ú,“ svarar Palli dræmt. „Jú, ég hlakka til, og ég hef líka
hugsað um það, að fyrst Malín þurfti endilega að gifta sig, var
gott að hún vildi giftast þér.“
„Jæja,“ svarar Pétur, „svona líturðu þá á málin. Já, ég skil
vel, að þú sért ekki ánægður með að ég tek frá þér hana systur
þína. En ég vona, að þú erfir það ekki við mig."
„Nei, nei,“ segir Palli. „Mér likar líka vel við þig, en . ..“
Pétur klappar honum á öxlina og segir: „Þú mátt ekki segja
en! Þú skalt vita, að mér íinnst þú vera alþezti mágur, sem
hugsazt getur.“
„Mágur,“ endurtekur Palli. „Hvaða vitleysa? Ég get ekki verið
neinn mágur, ég er bara tíu ára.“
„Jú, það er nú líklega, hvort sem þú trúir því eða ekki,“
svarar Pétur.
Hann heyrir nú fótatak að baki sér og snýr sér við. Malín
kemur ofan úr húsinu, og fini silkikjóllinn blaktir til og skrjáfar
í sfðu pilsinu. Pétur faðmar hana að sér og kyssir hana.
Og nú koma fleiri áhorfendur, þvi að Stína og Skotta koma
hlaupandi. Og Skotta getur ekki setið á sér:
„Sæll, Pétur. Er gott að kyssa Malín?“
„Já, þvf máttu trúa,“ svarar Pétur og kyssir Malín aftur.
Og Stínu langar líka til að segja eitthvað.
„Eru kossar góðir á bragðið? Eru þeir jafn góðir og ís?“
spyr hún.
Pétur kinkar kolli. „Næstum jaín góðir og ís. Já, þú átt að
vera brúðarmey, Stína. En hvað þú ert fín. Og ég held, að þú
hafir fengið nýjar tennur?“
Stína opnar munninn og brosir breiðu brosi, sem sýnir allar
fallegu tennurnar.
„Já, þær voru ekki komnar, þegar þú sást mig siðast."
Fólkið fer að koma sér íyrir í vélbátnum og vélin er ræst.
Pétur og Malín halda þétt hvort utan um annað. Þau eru farin að
verða óþolinmóð. Hvað tafði eiginlega Melker?
„Palli," segir Malín, „hlauptu upp eftir og segðu pabba að
flýta sér. Við megum ekki láta prestinn bíða.“
„Ég skal gera það,“ segir Palli. En áður en hann hefur stokk-
ið í land, kemur hann auga á Melker. „Þarna kemur pabbi,"
segir hann.
Og mikið rétt. Melker kemur á þeysispretti ofan úr húsinu
og jakkalöfin slást utan í hann.
Hann er dálítið móður, þegar hann kemur að bryggjunni, og
áður en hann fer um borð leysir hann landfestar. Hann stígur
öðrum fæti ó stefni bátsins og ýtir honum um leið fró. En sam-
68