Æskan - 01.02.1970, Síða 43

U>#<BKBKhKBKHKBKBKHKBKBKBKBKBKBKBKB3;hKBKHKBKBKBKBKBKHKBKBKBKBKBKHKHKHKHKBKBKBKBKBKBKBKHKHS
Þetta hreif og hinir uppgefnu píndu sig áfram, unz þeir
voru komnir inn á sínar eigin veiðislóðir. Þar námu þeir
staðar og sáu, livar Conestogamenn stönzuðu líka og að
foringi þeima lyfti hendi sinni og tilkynnti sínum mönn-
um, að nú skyldu þeir ekki fara lengra. Þar með voru
reikningarnir jafnaðir.
Svarti Haukur varð mjög glaður yfir því, að faðir hans
hafði sýnt, að bezt var að hlíta lians forsjá. Þeir hvíldu sig
uu aeðistund, en fluttu sig síðan í vesturátt, unz þeir komu
að stöðuvatni einu og fundu sér þar náttstað í rjóðri,
hveiktu ekl og bjuggu sér kvöldverð. Stundu síðar voru
allir sofnaðir nema Hái Haukur, sem lá andvaka og lét
hugann líða yfir atburði liðins dags. Hann var óánægður
n'eð daginn. Hvers vegna höfðu þeir lent inn á land
hinna? Hann velti þessu fyrir sér aftur og aftur, unz hann
að lokum féll í fasta svefn.
Þegar þeir höfðu lokið morgunverði næsta dag, skipti
dndíánasaga *+■
Hái Haukur liðinu og Iét suma veiðimennina verða eftir
Vlð vatnið og veiða fisk, en liina lét hann lialda áfiam
hringum vatnið að leita dádýra. Svarti Haukur var meðal
þeirra, sem annast skyldu fiskveiðarnar og hann var eini
Ungi maðurinn í þeim hópi. Rauða Hönd nefndist sá,
sem vera skyldi fyrirliði þeirra, því að Hái Haukur fór
með dýraveiðiflokknum. Rauða Hönd áleit nægan fisk
'era í vatninu og sagði, að þeir skyldu ekki koma heim
iyrr en að kvöldi annars dags, því að hann vonaðist til,
að Jiá yrðu Jieir búnir að fiska eitthvað að gagni. Hann
Sekk síðan á undan hópnum niður að vatninu, en þar
v°ru bátar þeirra faldir frá Jiví sumarið áður, skipaði
tveimur mönnum í hvern bát og afhenti þeim öngla og
h'eri, sem liann hafði haft í poka á öxlinni. Síðan sagði
hann: „Hér skulum við reyna að veiða fisk og biðjum Jiess,
að guðirnir verði okkur hliðhollir, svo að færin okkar
'erði Jmng í drætti vegna fiskjarins."
Að ])ví búnu gengu Jieir að bátunum og ýttu frá landi.
i * * * * veir voru í hverjum bát og Svarti Haukur liafði valið sér
'Seiu bátsfélaga aldraðan mann úr hópnum. Þessi roskni
maður var nokkuð Jiekktur í sínum ættflokki sem veiði-
maður, en Jió höfðu ýmsir ýmugust á honum. Hann var
hálítið feitari en flestir hinna, álútur og fremur óásjáleg-
ur á velli. Hann var líka þögull og fálátur og bjó einn
sér í kofa í útjaðri Jiorpsins. En Jirátt fyrir þetta sá Svarti
Haukur enga ástæðu til að hafa andúð á honum og bað
hann að vera með sér á bátnum. Ýmsum félögum Jieirra
liefur ef til vill Jiótt Jietta einkennilegt með tilliti til Jiess,
hve ólíkir Jieir voru að útliti, kringumstæðum og reyndar
sinn af hvorri kynslóð, en álitið, að Svarti Haukur hafi
hugsað sér að læra veiðimennsku af gamla manninum,
sem var nefndur Króka-Refur af Jiorpsbúum. Nokkrir
veiðimannanna glottu í kampinn, þegar Svarti Haukur
kaus hann fyrir bátsfélaga, en Rauða Hönd sá Jiað og gaf
Jieim aðvörunarmerki um að liafa hvorki gamla mann-
inn né unga piltinn að háði og spéi.
Er Jieir voru komnir á flot, skipti Rauða Hönd veiðar-
færunum milli bátanna og gaf nokkrar leiðbeiningar
og ráðleggingar. Síðan reru Jieir af stað og létu kænur sín-
ar skera öldurnar sem hljóðlegast. Króka-Refur stýrði að
nesi einu hálfa mílu í burtu.
„Hvers vegna stýrirðu Jiangað?" spurði drengurinn.
„Ég hélt að betra væri að reyna hinum megin við vatnið.“
„Ég veit, hvar fiskurinn heldur sig um Jietta leyti árs-
ins,“ sagði gamli maðurinn, og tók nú fast í árarnar, svo
að báturinn rann yfir vatnið, og Svarta Hauki fannst
hann ekki geta fylgzt með. Honum fannst hann jafn-
vel tefja róðurinn. Eftir litla stund sagði gamli maður-
inn: „Heyrðu, vinur. Taktu djúpt í með árinni, og taktu
svo fast í, en hallaðu þér um leið aftur á bak, síðan lyft-
irðu árinni vel upp úr og heldur henni fyrir ofan vatnið,
unz Jiú sekkur henni í aftur.“
Svarti Haukur fylgdi þessum ráðleggingum og fann að
eftir æðistund gekk róðurinn miklu betur og varð um leið
léttari. Og nú gleymdi hann sér við róðurinn og hrökk
við, Jiegar Króka-Refur sagði, að liér mundu Jieir ábyggi-
lega fá fisk. Þeir stönzuðu og nú sýndi gamli maðurinn
honum, hvernig bezt er að koma færinu í vatnið, kenndi
honum að Jiekkja, þegar færið snerti botn og sagði frá,
hvernig bregðast skal við, þegar fiskur hefur bitið á.
Svarti Haukur hallaði sér yfir borðstokkinn og sá færið
renna út með beitunni á og um leið og Jiað var að hverfa
í djúpið, fór það að iða og kippast til og þar með var
veiðin hafin. Allstór fiskur hafði bitið á og nú upphófst
barátta milli fisksins og drengsins. Brátt tókst Jió Svarta
Hauki að draga fiskinn upp að bátnum og Jiá kom í ljós,
að Jietta var stór aborri. Nú kom Króka-Refur og lijálpaði
honum að innbyrða fiskinn. Drengurinn var mjög upp
með sér yfir Jiessari veiði og var nærri dottinn um koll á
bátnum, Jiegar hann var að skoða feng sinn. Króka-Refur
sá Jiað og sagði: „Vertu ekki svona æstur, góði. Það er
enn árla dags og við þurfum að veiða marga, marga fiska
í dag.“
Dagurinn leið fyrr en varði og skuggarnir fóru að teygja
107