Æskan - 01.04.1976, Blaðsíða 51

Ƨka íslands
^sku (slands
er nú vorkunn
Pegar birtist breiða gatan.
Gæt'ð hófsins
9ætið stiliis
^Vl nautnanornir þar dansa.
æskubrosi
Var áður gleðin
®n hamingjuhjólið snýst.
Vfnið veitir
Veislu stutta
s'ðan kemur vesöl veröld.
Startsins orku
eVðir vínið
^ar grátur líka leynist.
V|nsins dropa
rukkna fræin
°9 lenda í dauðans djúpl.
"iobakstrúðinn
!akið aldrei
Þjónustu æsku ára.
huldu afli
ae|dur ykkur
°9 kastar í nautnanna gapandi gin.
^ðrundig fölnar
v' hóstann hann eflir
°9 'Yllir loftið fnyki illum.
yðir svo hreysti
®fl' °g þrótti
°9 rnagnar mengunardrauginn.
Undrist ekki
er árin líða
a5 Þurfið læknis að leita
e'kindin aukast
°nirnar blikna
1 Þeyrið um nætur hrafnakrunkið.
Pikniefnin
j arað læðast
°ldið inn að hjartarótum.
a æenn heimtir
sem háðir þeim verða
og heggur með höndum köldum.
Eðli ykkar
ekki veiklið
með notkun nautnaefna.
Sýnið festu
því slysin henda
alla þá sem undan láta.
Á lífsins leiðum
við lindarauga
bergið þið bikar lífsins.
Brosið við heimi
og bruðlið ekki
að óþörfu menningar mannviti.
Varist þið varga.
vitra einkum
sem vélráð vilja brugga
[ gálausum leikjum
gleypið ei agnið
þá byrjar sólin að síga.
Víkið í burtu
bölvun nautna
og eflið þrótt og þjóðarsóma.
Víðlent veldi
veikleikans bindið
og heill sé þeim er huga ræður.
29. desember 1975,
ÞjóSann.
49