Æskan - 01.04.1976, Blaðsíða 15

Jón Þórðarson
frá Borgarholti
er síðastli3nu ári gaf Fjölva-útgáfan út Ijóöabók eftir Jón Þóröarson frá Borgarholti,
I p. ann hefndi „Á fleygri stund“. Jón var kennari í fjölda ára viö Austurbæjarskólann
bi 'B' aVík- 09 bá nokkrar mjög fróðlegar bækur handa bömum um lönd og
lj0l ,r' Á kápusíðu Ijóðabókar Jóns má lesa eftirfarandi: „Jón Þóröarson frá Borgar-
a yrkir hefðbundin Ijóð. Hann kann að meta óbundinn kveðskap, en telur aö hrynj-
nút'1 S,U®,a,,a °9 rims sáu eiginleikar sem megi ekki glatast. Hún höföi ekki síöur til
lrnamannsins í öllu frjálsræöi hans. Jón er skáld náttúru og gróðurmoldar, maður
j Z*1 ,,i,r aHa ævi í þrá eftir fegurð og yndi, heillaður af fjallaleiðum fjarlægöarinnar.
uðu .slca,d feygrar stundar, en dýrmæt augnablik andagiftarinnar fágar hann í vönd-
n>á,i og hnitmiðuðum oröum og setningum".
Jón Þórftarson
I.
^argt þó gleymist mun ég löngum
y|una okkar fund
°mum hlúð í brekkuskjóli
iarta morgunstund.
Mútlingsbros þér lék á vörum,
I ^uðu augun skær.
att við mjúka, gullna lokka
9 ett'st mildur blær.
Þér hló ( áttum öllum
ndraheimur nýr,
^_a®ra hljóma, litaljóma,
Htsins ævintýr.
^akti I blæsins vængjablaki
^rs'ns tónaflóð.
r~ ^°n9 þér blítt í sál og hjarta
fmardagsins Ijóð.
II.
Duldist ei, að hug þinn hafði
heillað óvænt sýn,
urðu fjarræn, dul og dreymin
djúpu augun þín.
Skildi ég glöggt að skinu þínum
skyggnu sjónum við
dulhjúp sviptir huliðsheimar.
— Hér var skipt um svið.
Þar sem „bú“ þitt áttir áður
upp um klett og hól
burstaháar bæjaraðir
blöstu nú við sól.
Sástu þar á grundum grænum
— glatt við söngvaljóð,
svífa létt í leik og dansi
Ijósálfanna þjóð.
Mennsku barni blítt þeir sendu
bros og vinarhót,
vildi þig í leikinn lokka
lítil álfasnót.
Sástu blómálf búinn skarti
bregða sér á kreik,
eða sig í blómsins bikar
byrgja í feluleik.
Sástu huldusvein og svanna
sinna önn á teig,
börn í varpa fingrum fimum
flétta blóm ( sveig.
III.
Bærðist djúpt ( hugans húmi
hljóðlát óskin m(n:
Ljúfa vina, Ijá mér snöggvast
litlu augun þ(n.
Kom, og lát mig örstund eiga
undir þinni hönd,
svo ég aftur sjái rísa
sokkin draumalönd.
(Ort I skemmtiferð með ungu fólki).
Sólglöð æska, út f daginn.
Eignast tápsins stál.
Láttu samhljóm lífsins radda
lyfta þinni sál.
Kveik þér eld til djarfra dáða.
— Dirfskan vinnur ein.
Klífðu brattann. Syntu sundin.
Sæk þinn óskastein.
13