Æskan - 01.04.1976, Blaðsíða 17

Sundlaugavegur! kallaði
str®tisvagnstjórinn.
^ !til drengur, líklega 4—5 ára,
orS^ ^a mj°9 merkilegur við full-
lnn _rnann, sem sat hjá honum.
vitP A Þessum
ausu megin.
vegi keyra allir
in~~~ ^vaða vitleysa, sagði maður-
' ~~ Af hverju heldurðu það?
jrg~~~ S'^stjórinn sagði það. Heyrð-
u eJ<iíi að hann sagði „Svindlara-
vegur" i
unfarnal1 ma®ur sat a bekk á Aust-
e|li og lítili drengur var að leika
sér Ka- u..
^dr h|á myndastyttunni.
tj. ~~ ^eyrðu, kallaði sá gamli, •—
nvers eru litlir strákar?
Til þess að verða menn, sagði
sa litij.
★
höfðu skipst í tvo
^vað ætlið þið nú að leika
Ur’ spurði kennarinn.
Við ætlum að leika bardaga
1 hvítra manna og svertingja.
Ætla þá sumir ykkar að sverta
9 1 framan? spyr kennarinn.
~~~ ^ei> það þarf ekki, sumir okk-
ar Pvoðu sér í morgun.
r> svaraði hann. — Konungurinn
l . ®ui,landi er kominn til að biðja
n’ hann er voldugasti og rlkasti
. nun9ur í heimi, og hann er fagur
legu °9 S°lin °9 bæ®' vitur °9 du9~
^n prinsessan hristi höfuðið og
sagsi;
~~~ ^voleiðis vildi ég láta manninn
húpgf'ad ren9'
Nínu litlu var lofað að vera hjá
ömmu sinni í nokkra daga. Einu
sinni kom hún til ömmu, lagði hend-
urnar um hálsinn á henni og sagði:
— Ó, hvað þú ert falleg, amma.
— Þú ert góð, sagði amma, —
en þetta er ekki rétt. Ég er ekki
falleg, gömul og skorpin kerlingin.
— Jú, sagði Nína, — þú ert fall-
eg — innvortis.
★
Sunnudagaskólakennarinn var að
útlista fyrir börnunum að menn fái
alltaf laun fyrir það að vera góðir.
Svo snýr hann sér að lítilli stúlku og
segir:
— Launar mamma þín þér það
ekki alltaf þegar þú ert góð?
— Jú, þá losna ég við að fara í
sunnudagaskólann.
★
Lítill drengur hafði fengið litla
skjaldböku í afmælisgjöf, og þótti
honum afar vænt um hana og lék
sér oft við hana á kvöldin. En einu
sinni kom hann að skialdbökunni
þar sem hún hafði farið ofan í
þvottafatið hans, fullt af vatni. Hon-
um sýndist hún dauð og hljóp grát-
andi til pabba síns.
minn vera áður en ég kom hingað,
en síðan hefur mér snúist hugur.
Ég vil eiga mann, sem er eins góð-
ur og þú ert, kæri nykur — jafn
tryggur og hugaður! Og um leið og
hún sagði þetta laut hún fram og
kyssti nykurinn. — En þá heyrðist
eins og kliður frá þúsund hörpum
og nykurinn hvarf, en í stað hans
„Vertu ekki að gráta," sagði
pabbi hans. „Við skulum leggja
skjaldbökuna í vindlakassa og svo
skulum við grafa hana hérna úti í
garðinum úndir glugganum þínum.
Og við skulum skreyta gröfina með
blómum og setja fallega girðingu í
kring um leiðið. Og svo máttu bjóða
öllum leiksystkinum þínum í erfis-
veislu, og þið skuluð fá ís og kök-
ur.“
Drengurinn hætti að gráta og þeir
fóru að sækja skjaldbökuna. En þá
var hún á sundi í þvottaskálinni og
var bráðlifandi.
Drengurinn leit á pabba sinn og
sagði: „Við skulum drepa hana."
★
Mamma var vön að bjóða börn-
unum góða nótt með kossi. Eitt
kvöld var hún þreytt og sagði þeim
að fara upp á loft og hátta. Svo
sagði hún við það yngsta, dreng á
fjórða ári: „Heldurðu að þú getir
ekki afklætt þig sjálfur?"
„Jú,“ sagði hann stúrinn, ,,en ég
get ekki kysst sjálfan mig.“
stóð þarna prinsinn, sem hafði elsk-
að hana svo lengi.
— Þú hefur leyst mig úr álögum,
sem ég gekkst undir þín vegna,
sagði hann og faðmaði hana að sér.
— Nú skulum við fara heim og
halda brúðkaup.
Og það gerðu þau. Og þau lifðu
vel og lengi, áttu börn og buru.