Æskan - 01.04.1976, Blaðsíða 30

. ■*
NÍUNDI KAFLI.
Frumsýningin varð slík hátíðarstund, að Tim sagði Rik-
harði á eftir, að hún mundi ekki líða sér úr minni, þó
að hún yrði hundrað ára. Fleira en eitt bar til þess. Há-
tíðarblærinn, skrautbúna fólkið og fegurð hússins var út
af fyrir sig svo draumkennt ævintýri að slíkt hafði hún
aldrei lifað áður. Henni voru í fersku minni allar leik-
sýningarnar, sem hún hafði séð, en þó að hún teldi mörg-
um sinnum á fingrunum, urðu þær aldrei nema tíu.
„Nákvæmlega ein á hvern fingur, Ríkharður," sagði
hún hlæjandi.
Mamma hennar fór aldrei i leikhús og sjaldan í bíó
nú orðið. Tim hafði skilist, að meðan pabbi hennar iifði,
hefðu þau skemmt sér mikið. Og Magga kærði sig ekki
um að fara út, þegar mamma vildi vera heima. Auðvitað
var Tim ekki bannað að fara út, en hún fann, að einhvern
veginn var það talið óþarfi, slíkt væri fjarstæða. Ef til
vill héldu þær, að henni mundi elna leiksóttin, ef hún
sækti leikhús, og hana höfðu þær leitast við að lækna
með öllu móti.
Tim og Ríkharður óku til leikhússins, og hún var í j
haldskjólnum, þunnum, svörtum kjól með óteljandi
ingum. Mamma hafði keypt hann á útsölu og gefið .j
í þetta skipti var það ungfrú Jónsson, sem réð henni ^
að láta laga á sér hárið, og bauð henni alveg óbeðið a
fara heim nokkru fyrir venjulegan tíma, svo að hún 9
búið sig í næði.
„Svarti liturinn er góður, en það þarf að lífga hann sv°
lítið upp. Ég hef oft verið að hugsa um að gefa þér 61
hvað smáræði í þakkarskyni fyrir hjálpina fyrir jólin. Konri ^
nú með mér. Við skulum finna reglulega fallegan vönd a
pappírsblómum og laglegt veski,“ sagði hún alúðlega-
Ríkharð^ur starði á hana eins og töfrum bundinn, Þe^
hún kom hoppandi og dansandi niður útitröppurnar. Lj
hárið liðaðist í léttum og gljáandi bylgjum. Híalínsfe
ingarnar á svarta kjólnum lögðust í dúnmjúkum
línum
um grannvaxinn líkama hennar, blöktu og bunguðu e '
hreyfingunum. Ungfrú Jónsson hafði ekki numið við ney
ur sér, þegar hún valdi veskið og blómin. Hvort tveg9)
var Ijómandi fallegt og hin mesta prýði á búningnum-
„Við hvað eigum við að likja henni, Anna,“ sagði harjn’
„Fjólu, eða eitthvað annað blómanna í vendinum? ^ |
mey, eða ...“
Brýr eru einhver elstu mannvirki, sem smíðuð hafa
verið. Gjár og fljót eru trafalar, sem menn þurfa
ævinlega að sigrast á. Bjálkabrúin er gerð úr saman-
settum bjálkum, og styrkt með burðarstólpum. '
Steinbogabrúin er byggð eingöngu úr múrsteinum
og steinsteypu. Stóreflis múrbogi hvelfist yfir gjána
og við enda hans smærri bogar, sem eru einkum
til þess gerðir að spara efni. Yfir bogana er siðan
jafnað með steinsteypu.
Þegar ný byggingarefni komu til sögunnar, fóru
menn að byggja brýr á nýjan hátt. Þá voru byggðif
bogar úr járnbentri steinsteypu, styrktir með gildum
stálstöngum, og á þá boga var sjálf brúin fest.
Þegar um breiðar gjár eða fljót er að ræða, byggi3
menn hengibrýr. Þar er akbrautinni haldið uppi a*
geysidigrum og'sterkum vírköðlum. Slíkar brýr eru
byggðar þar sem menn þurfa að komast af með
sem fæsta burðarstólpa, vegna þess að djúpt er til
botns eða grunnurinn ekki nægilega harður.
28