Æskan - 01.04.1976, Blaðsíða 4

J*
fílsunginn lá og svaf
undir stóru tré. Hægt og
varlega opnuðust augu hans. Það
var snemma morguns og döggin
perlaði á grasinu. Litli fíllinn heyrði
notalegar hrotur móður sinnar rétt
hjá. Og undir öðru tré í nágrenninu
svaf hinn risavaxni faðir hans. Hann
var með tvær hvítar og fallegar
skögultennur.
Skyndilega var ýtt við honum, þar
var komin mamma hans: — Reyndu
nú að koma þér á fætur, anginn
minn, sagði hún, það er afmælis-
dagurinn þinn. Þú verður fjögurra
ára gamall í dag.
Litii fíllinn stökk á fætur. ■— Að
hugsa sér, er ég raunverulega
svona stór núna? Ég er líka fyrir
löngu orðinn grár eins og fíll (
staðinn fyrir að vera Ijósrauður,
eins og ég var fyrst.
— Komdu nú, litli minn, sagði
móðir hans. Nú förum við í göngu
og heimsækjum vini okkar — og á
eftir hef ég svolítið í pokahorninu
handa þér!
Fyrst mættu þau gíraffanum, sem
stóð og át blöð af mímósutrénu.
Hann át aðeins þau, sem voru efst
uppi til að sýna hvað hann væri
stór.
— Góðan daginn, gíraffi, sagði
fílamamma. Það er sérstakur dag-
ur í dag. Litli fíll á afmæli.
— Nei, til hamingju, sagði gír-
affinn glaður í bragði.
Flóðhesturinn skellihló út að eyr-
um, þegar hann heyrði það. Og
sjálft Ijónið öskraði: „Til hamingju,“
innan úr rjóðrinu sínu og það var
nú nokkurs virði.
— Já, til hamingju, hrópaði ap-
inn, sem hékk á langa skottinu sfnu
í grein. Hér er afmælisgjöf frá mér,
stór banani. Giörðu svo vel.
— Namm, namm, en hvað hann
bragðast vel.
— Nú kemur það, sem ég minnt-
ist á að ég hefði í pokahorninu,
sagði fílamamma. Litli fíll var svo
. ákafur að hann greip fast í halann
á henni með rananum og lét hana
bera sig þannig, til að vera fljótari
í förum.
Uppi á hæðinni kom Litli fíll auga
á fimm önnur fílabörn, sem voru
að leik. Þ,etta hljóta að vera eins
konar límfílar, hélt hann, þau héldu
í halann hvert á öðru með rananum
og það leit út eins og þau væru
límd saman.
— Hér er það, sem koma átti þér
á óvart, sagði fílamamma. í dag
ertu orðinn nógu stór til að leika
þér við hin börnin!
Litli fíll flýtti sér glaður í hóp-
trjánna í eltingarleik og dönsuðu
hringdans kringum fallegt blóm °9
skemmtu sér svo vel.
Að lokum kallaði fílamamma é
litla fíl. — Mikið ertu orðinn du9'
legur að leika þér, sagði hún stolL
En nú áttu annað mikið í vændua1-
Komdu. Fílamamma fór með Litla
fíl þangað sem nokkur önnur fHa'
börn léku sér að því að renna sér
á rassinum niður hæð og beint út
í lítið vatn. En í þetta sinn var Litl'
fíll ekki viss um að hann vildi leika
með.
— Jú, nú ertu stór og sterkuh
sagði fílamamma og ýtti við hon-
um.
— Hjálp, hrópaði Litli fíll, þe9ar
hann kútveltist niður brekkuna °9
lenti með miklu skvampi niður
vatnið.
— En þetta var bara gaman.
sagði hann og blés frá sér vatninu
eins og gosbrunnur. Þetta vil ®9
reyna aftur.
Og svo reyndi hann aftur — °9
aftur — og aftur — og aftur.
En að lokum sagði fílarnamma-
— Komdu nú litli minn, nú hefur
þú leikið þér nóg í dag. Þú hlýtur
að vera þreyttur.
— O, nei, sagði Litli fíll ákafur-
Afmælisdagar eru nú bara skemmti'
legir.
Fílamamma lagði blíðlega ranann
utan um hann og faðmaði hann eð
sér og sagði:
— Þá er það gott að þú skulin
eiga afmæli einu sinni á ári til eevi-
loka.
• Hraðasta neðansjávarsigiin9
yfir Atlantshafið, sem vitað er um,
átti sér stað árið 195S, þegar
bandaríski kjarnorkukafbáturinn
Nautilus skreið á 6 sólarhringum
frá Portland í Englandi til Ne^
York.
2