Æskan

Árgangur

Æskan - 01.11.1978, Síða 68

Æskan - 01.11.1978, Síða 68
Douglas Whitney LAKARFAN ■ etta er jólasaga, skal ég segja ykkur. Eiginlega ætti maður ekki að vera aö safna öllum þessum fallegu sögum um alúð og sjálfsfórnir til þess aö geyma þær til jólanna. Þær ættu — ef þær eru sannar á annað borð — að vera jafn góðar á hvaða tíma árs sem er. Þessi saga hérna segir frá Robert Parker. Þið munið kannski eftir honum? Ef þið eruö oröin gömul þá hafið þið eflaust séó hann einhvers staðar á leiksviði. Sjálfur man ég ekki eftir honum. Ég er of ungur til þess. En Parker var mikill leikari og lék einkum skap- gerðarhlutverk. Hann ferðaóist um landið þvert og endilangt í mörg ár með bestu leikfélögum, og vakti alls staðar athygli fyrir gáfulegan og næman leik. Vikuna fyrir jólin var hann alltaf í New York og kom þá í Hlébarða- klúbbinn á hverjum degi, en það er félag hinna betri leikara. Þar sat hann löngum með stéttarbræðrum sínum og talaði um leikhús og rifjaði upp gamla viðburði. Það var alltaf fjöl- mennt í klúbbnum um þær mundir. Vikurnar fyrir stórhátíðar eru alltar slæmar fyrir leikhúsin, því að allir hafa um annað þarfara aó hugsa en fara leikhús. Parker var af fátæku bergi brotinn og gleymdi aldrei hvernig það var að fá sig ekki saddan. Á hverju ári hélt hann góðgerðarskemmtun og þar aðstoðuðu menn úr klúbbnum ókeypis. Ágóðanum var varið til aö kaupa körfur með jólamat og jóla- gjöfum, sem var útbýtt í anddyri klúbbsins á aðfangadagskvöld. Sumir félagsmennirnir óku meira að segja um borgina með körfurnar til þeirra, sem voru of gamlir og lasburða til þess að geta vitjað um þær sjálfir. Og á hverju aðfangadagskvöldi ók Park- er um á stórum vörubíl og útbýtti jólakörfum til þeirra, sem hann vissi, að þörfnuðust þeirra mest. Ef það var mikill snjór notaði hann sleða í stað bifreiðarinnar og ók á milli eins og jólasveinn. Það kom aldrei fyrir, að nokkur leikari, hversu dyntóttur sem hann var, færðist undan að aðstoða vió skemmtanirnar hans. Og ýmsir, sem ekki gátu komist til New York um jólin, sendu honum peningagjafir 1 samskotasjóðinn, sem uppbót fyrir, aó þeir gátu ekki hjálpað til öðruvísi. Parker var gamall og fékk minna að gera en áður. Þegar hljómmyndin kom varð kreppa hjá öllum leikhúsum í heiminum. Eitt kvöldið sagði hann í klúbbnum: — Herrar mínir! Ég fer að verða gam- all. Það fer að verða tími til þess, að ég leggi farðann og búninginn á hilluna og dragi mig í hlé. En áður en ég gen þetta ætla ég að biðja ykkur, félaga mína, að lofa mér einu. Haldið þiö áfram að gefa fátæklingunum jóla- körfur. Ég get ekki starfað aó því með sama dugnaðinum og áður. Viljið þið gera þetta fyrir mig, góóir félagar? Leikarar eru tilfinninganæmir menn og fljótir að hrífast. Þeir lofuðu því hátíðlega, að gamla venjan með jóla- körfurnar skyldi í heiðri höfð fram- vegis, og klúbburinn heiðraði Parker meó því að gera hann að heiðursfé- laga. Parker kom nú sjaldnar í klúbbinn en áður. Með árunum, sem liðu, þynntist hin gamla vinafylking hans. Þeir gömlu hurfu og aðrir yngri komu í staðinn, og gamla venjan með jóla- körfurnar gleymdist og féll úr sög- unm. I fyrra kom Parker gamli í klúbbinn rétt fyrir jólin. Hann var afar ellilegur - kengboginn og hárið alhvítt. — Herrar mínir, sagði hann og stóð upp. Þetta verður víst í síðasta sinn, sem ég bið um orðið hérna í klúbbn- um. Og nú ætla ég að biðja ykkur bónar. Eins og sumir ykkar kannski muna, var jólagjafaútbýtingin mín besta skemmtun og eina áhugamál utan leiksviðsins. Ég er kominn af fá'
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Æskan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.