Æskan - 01.09.1983, Blaðsíða 18

ÁVARPðfi
forseta íslands
Fátt er skemmtilegra en að rabba við samtíðar-
menn sem farnir eru að muna tímana tvenna. Þeir
eru oftar en ella hafsjór af fróðleik um fyrri tíð og
geta þannig lagt drjúgan skerf til að auka skilning
okkar á veröldinni eins og hún birtist okkur á líðandi
stundu, því allt má rekja til einhvers upphafs.
Við íslendingar ættum enga þjóðarsögu hefðu
menn fortíðarinnar ekki kappkostað hverju sinni
að færa í letur dýrmætan fróðleik um landið og líf
fólksins sem það hefur byggt. Þeir gerðu sér Ijóst að
mikilvægt er að geyma en ekki gleyma. Þannig ber
okkur að varðveita sem flest blæbrigði lífsminninga
því við erum öll sem eitt tengiliður milli þess sem
var, er og þess sem verður. Við erum þátttakendur í
mannkynssögunni sem með hverju nýju andartaki
verður æ lengri.
Á íslandi er vart mannsaldur liðinn síðan yngsta
og elsta kynslóðin bjuggu saman á heimilum og
unga fólkið hafði greiðan aðgang að frásögnum eldra
fólksins. Nú hefur þjóðfélagið hins vegar þróast á
þann veg að aldurshópar eru víða einangraðir hver
frá öðrum. Aldrei verður nægilega mikið gert til að
færa saman á ný unga og aldna, öllum til heilla.
„Gagnvegir" - viðtöl unglinga við gamalt fólk "
er hin besta leið til að auka tengsl aldurshópa þjóðfé-
lagsins; bæði greiðfær og góð. Megi ungt fólk og
eldra fólk rata sem oftast og sem lengst hvert til
annars.
JSi<7\dkv ~/hrY) i^ccjadídfu
GAGNVEGIR" S8
18