Æskan - 01.09.1983, Blaðsíða 47

Þegar nú hinir sáu okkur Frjádag, þá báöu þeir sér griða.
þeir könnuðust við rangindi sín og sóru og sárt við lögðu,
að þeir skyldu framvegis vera skipstjóranum hlýðnir og
auðsveipir. Þeim var heitið fyrirgefningu, en fyrst um sinn
voru þeir samt bundnir.
Rétt á eftir komu þrír hásetar enn úr skóginum. Þegar
Þeir sáu atburð þann, er orðinn var, þá féll þeim allur ketill í
e|d og gáfust upp orðalaust. Þeir voru einnig bundnir.
Tuttugu og sex menn voru á skipinu enn. „Það eru allar
líkur til,“ sagði ég „að annar bátur verði sendurtil eyjarinn-
ar. þegar sá fyrri kemur ekki aftur. Það verður þá næst fyrir
hendi að ráðast á þá, sem koma á seinni bátnum."
Við gengum nú til strandar og mölvuðum gat á bátinn.
þessu næst fórum við að jarða lík hinna drepnu, en í þeim
svifum heyrðist fallbyssuskot frá skipinu, og hefur það vafa-
!aust verið vísbending til þeirra, er í land fóru, að þeir skyldu
koma aftur.
Eftir það var skotið nokkrum fleiri vísbendingarskotum,
°9 sáum við þvi næst í sjónaukanum, að annar bátur var
latinn frá borði og var honum róið frá skipinu. Við hörfuðum
Þá aftur inn í skóginn.
Skipstjóri þekkti brátt í sjónaukanum menn þá, er á
bátnum voru, en þeir voru tíu alls. „Sex af þeim eru
'Hmenni," sagði hann, „en hinir hafa víst aðeins fyrir
hræðslu sakir gengið í þessi sarntök."
^egar þessir tíu menn voru loksins komnir að landi, þá
féllu þeir i stafi, er þeir sáu skemmdirnar á bátnum. Þeir
skipuðust í hring, lustu þrisvar upp ópi eins hátt og þeir
9átu og skutu úr byssum sínum. Þegar þetta hafði ekkert
UPP á sig, stigu þeir út í bátinn aftur og bjuggust til að róa
ffá landi.
Þetta var bæði mér og skipstjóranum mjög ógeðfellt, þvi
færi báturinn út aftur, þá var öll von úti um það að ná aftur
skipinu.
Þá hugkvæmdist mér gott herbragð. Ég sagði við Frjá-
dag: „Hlauptu upp á hólinn þarna og æptu öðru hverju eins
hátt og þú getur. Sjáirðu þá að nokkrir af mönnunum renna
á hljóðið, þá lokkaðu þá þarna yfir eftir eins langt og auðið
verður. En gættu þess vel, að þeir sjái þig ekki.“ Ég skipaði
stýrimanninum að fara með Frjádegi og skunduðu þeir
báðir tafarlaust af stað.
Þetta mátti ekki tæpara standa, því skipverjar höfðu
þegar ýtt bátnum frá landi. En er ópið heyrðist álengdar, þá
var óðara lagt að landi aftur. Tveir hásetar voru skildir eftir
til að gæta bátsins, en hinir átta fóru inn í skóginn. Það dró
úr ópinu smám saman, eftir því sem lengra leið, og seinast
heyrðum við það alls ekki.
Nú læddumst við að bátnum og komum flatt upp á báða
hásetana. Annan þeirra drap skipstjórinn þegar, en hinn
gafst upp og beiddist vægðar; voru honum grið gefin fyrir
þá sök, að hann hefði aðeins verið afvegaleiddur af félög-
um sínum.
Að stundu liðinni komu þeir aftur, Frjádagur og stýri-
maður. Skömmu síðar tók að skyggja. Þá komu bráðum
mennirnir frá skipinu, og var þetta um háfjöru, svo báturinn
lá uppi í sandinum og þótti þeim það illt. En þó brá þeim
mest í brún, er þeir sáu hvergi hásetana, sem þeir höfðu
skilið eftir til að gæta bátsins.
ÆVINTÝRI RÓBÍNSONS
Þrjú ný frímerki voru gefin út 8. sept. sl.
Tvö þeirra voru íþróttir og útilíf og er
verðgildi þeirra kr. 12 og kr. 14. Þriðja
merkið var gefið út í tilefni Alþjóðasam-
gönguársins 1983 og er verðgildi þess kr,
30.
47