Æskan - 01.11.1986, Qupperneq 13

una og lét þau setjast við ofninn
1 stofunni.
Á meðan tröllabörnunum var
að hlýna urðu þau að segja alla
söguna af því hvers vegna þau
voru hingað komin.
„Við getum víst aldrei farið
heim aftur,“ sagði tröllastelpan
þegar þau höfðu lokið sögunni
°g stór tár ultu niður vangana
°g urðu að pollum á gólfinu.
„Við skulum sjá til,“ sagði
ttiamma og strauk vangann á
fröllastelpunni. „Nú haldið þið
Jólin með okkur og við skulum
láta okkur líða vel. En þú verð-
Ur að hætta að skæla því að ann-
arsfer alltáflot."
Svo fóru pabbi og mamma
fram í eldhús til að búa til mat-
lnn en börnin urðu eftir inni í
stofu.
„Jólin, hvað er nú það?“
sPurði tröllastrákurinn.
„Auðvitað afmælið hans
Jesú,“ sagði Nonni.
„Jesús, hvað er nú það?“
sPurði tröllastelpan.
Nonni og Sigga litu hvort á
annað. Þessi tröllabörn vissu
hara ekki neitt.
Nú sögðu litlu systkinin
tröllabörnunum allt sem þau
vissu um Guð, sem er faðir allra
barna, og um Jesúm sem vill að
við séum góð hvert við annað.
Pau sögðu líka söguna af því
þegar hann fæddist í Betlehem
fyrir næstum tvö þúsund árum
og var lagður í jötu í fjárhúsinu
af því að mennirnir höfðu ekki
rúm til að hýsa hann í húsunum
sínum.
Tröllabörnin hlustuðu með
opinn munninn og fannst þetta
ákaflega merkilegt.
Pegar mamma kallaði til
þeirra að maturinn væri tilbúinn
gengu þau fram í borðstofuna.
A leiðinni varð Siggu litið á
gluggann og aftur rak hún upp
skelfingaróp.
Pabbi og mamma komu
hlaupandi inn til að vita hvað
væri nú að. Orðlaus af skelfingu
benti Sigga á gluggann. Par
voru tvö andlit klesstupp að
rúðunni, miklu stærri og miklu
ljótari en hin fyrri.
„Petta eru pabbi og mamma.
Nú eru þau komin til að flengja
okkur,“ sagði tröllastrákurinn
og byrjaði að skjálfa.
En tröllapabbi og trölla-
mamma voru ekki reið lengur.
Pau höfðu fljótlega séð eftir því
að hafa verið svona vond við
börnin sín. Þau fóru út í kuld-
ann og kölluðu og hrópuðu og
þegar þau fengu ekkert svar
urðu þau hrædd. Þau héldu að
litlu tröllabörnin myndu deyja
úr kulda ef þau fyndust ekki
strax. Þess vegna skálmuðu
tröllahjónin niður fjallið til að
leita að litlu, óþekku tröllabörn-
unum sínum. Og nú voru þau
fundin.
Pabbi flýtti sér út og bauð
tröllunum inn. Þar urðu fagnað-
arfundir og tröllapabbi lofaði að
hann skyldi aldrei vera svona
vondur við börnin sín aftur.
Tröllamamma grét af gleði og
mamma varð að ná í stærsta lak-
ið sitt til að lána henni sem vasa-
klút því að annars hefði teppið í
stofunni rennblotnað.
„Nú borðið þið með okkur
jólamatinn,“ sagði mamma og
bætti diskum á borðið.
Meðan verið var að borða
13