Æskan - 01.11.1986, Page 39

bannað að fella tré? Við því liggur
refsing.
Þór vissi þetta vel og reyndi að
svara en það tókst ekki.
Stórbóndinn hafði tekið tréð og
lyfti því nú upp með hægri hendi.
— Eftir fimmtíu ár, sagði hann,
hefði þetta tré veitt mörgum mönn-
um atvinnu, föt og fæði og auk þess
gjaldeyri.
Þór skildi þetta ekki vel en hann
var alveg viss um að hann hefði
gert rangt. Hann herti upp hugann
og sagði:
— Ég veit að þetta var rangt af
mér. Ég bið yður afsökunar.
Stórbóndinn hóstaði. Það var
eins og eitthvað væri í hálsinum á
honum.
— Þú mátt taka tréð með þér og
komdu svo með mér, sagði hann.
Þór setti tréð á öxlina og þramm-
aði svo á eftir honum. Þeir stefndu
heim að höfuðbólinu.
Þór varð hálft í hvoru hátíðlegur
þegar hann gekk heim hið stóra
tún. Þangað hafði hann aldrei
komið áður. En hann varð næstum
því örvæntingarfullur þegar hann
sá að stórbóndinn stefndi beint á
aðaldyr hinnar stóru og veglegu
byggingar.
—Þú getur lagt skíðin þín hérna
á meðan við göngum inn, sagði
stórbóndinn. Tréð má einnig bíða
hérna.
Það var svo fínt þegar inn var
komið að Þór vissi ekkert hvað hann
ætti af sér að gera. Á veggjunum
voru stoppaðir elgshausar, svo og
málverk svo fögur að hann hafði
aldrei séð annað eins. Þarna var
hlýtt og bjart.
- Við skulum setja okkur litla
39