Æskan - 01.12.1988, Blaðsíða 36

0
o
O.
o
0 O a O °
o
o
O
o °o
eftir Sigurbjörgu Þrastardóttur
r\° •
SH/
O
dkot/i
o ° o
i_r-~___:__
Strætisvagninn rennur af stað frá bið-
skýlinu og skilur eftir sig naglaför á göt-
unni. Stór og tignarleg snjókorn falla
hægt til jarðar og hylja brátt hjólförin.
Hann fær sér sæti inni í vagninum við
gluggann fyrir aftan gamlan, sofandi
mann. Sá gamli hrekkur upp og starir
illskulega á komumanninn. Maður getur
rétt ímyndað sér hugsanir hans:
„Hvað á það að þýða að ómerkilegur
unglingsstrákur geti ruðst inn í næsta
strætisvagn ef honum sýnist og leikið sér
að því að raska ró heiðarlegs borgara?
Getur maður hvergi verið í friði fyrir ein-
hverjum vandræðakrökkum sem alls
staðar eru almennum borgurum til ama.
Þessir unglingar nú til dags. . .“
Hann stendur upp og staulast út úr
vagninum. í huganum tekur hann með
sér íþróttatösku sökudólgsins og fleygir
henni í næsta snjóskafl.
„Vandræðaunglingurinn“ reynir að
láta sem ekkert sé þótt hinir farþegarnir
gjói augunum til hans. Hvað er svona
merkilegt við hann? Hann er bara venju-
legur - ansi indæll ungur drengur (eins
og amma hans auglýsir í saumaklúbbun-
um)
Hann horfir út um gluggann og virðir
fyrir sér mannlífið og asann í miðbæn-
um. Fólk hleypur inn og út úr búðum
með fulla poka af jóla- þessu og jóla-
hinu. Það vantar peru í aðventuljósið,
köngla í skreytingarnar, harðfisk til að
senda systursyninum í Svíþjóð, jólakort-
in þurfa að fara í póstinn fyrir lokun.
Svo þarf að kaupa filmu í myndavélina,
efni í músastiga handa krökkunum
o.s.frv. Síðan má ekki draga lengur að
ganga frá jólagjöfunum handa fjölskyld-
unni. Það er Hímann kastali handa
strákunum, snældutæki handa stelp-
unni, náttkjóll fyrir tengdó, ullarsokkar
á systkinin á Eskifirði, tóbaksdósir
handa afa o.fl.
En umferðin er svo mikil að það er
ekki nokkur leið að komast yfir þetta allt
í dag og svo verður örugglega ennþá
meiri umferð á morgun. Er eitthvert vit í
öllu þessu jólaumstangi. . .?
36!
Hann situr enn í strætisvagninum og
brosir að bjástrinu í fólkinu. Hvar
mundi þetta enda ef jólin væru t.d.
þrisvar á ári?
Hávaxinn náungi í blárri úlpu kemur
gangandi út úr söluturni hinum megin
við götuna. - Ég var að fá einkunnirnar
mínar, skín úr frostbitnu andliti hans.
Ætli hann hafi fallið í einhverju, já,
sennilega í stærðfræði eða hagfræði.
Prófin voru líka alveg ægilega stremb-
in. . .
Allt í einu stökkva nokkrir herskáir
strákaormar fram úr næsta húsagarði í
veg fyfir þann hávaxna. Þeir eru nálægt
því að hræða úr honum líftóruna með
O
vel er að gáð kemur í ljós að engin tvö
eru eins og þau eru öll falleg, aðeins
hvert á sinn hátt. Á lífsleiðinni verða þau
að laga sig að aðstæðum og reyna að
halda sínu striki þótt vindar blási allt í
kring. Þau hafna svo á hinum ólíkleg-
ustu stöðum, kannski ekki öll þar sem
þau hefðu helst kosið sér. Sum kornin
troðast undir og ber ekki mikið á þeim
en þau sem efst lenda eru alltaf mest
áberandi, líkt og háttsett fólk í þjóðfélag-
inu sem er meira áberandi en almúginn.
Enda þótt snjókornin séu ólík eiga þau
öll það sameiginlegt að þurfa einhvern
tímann að kveðja þennan heim. Hvenær
það verður veit enginn. En þó er öruggt
að önnur snjóbreiða kemur í staðinn þeg-
ar þessi hverfur - þegar ein kynslóð
deyr kemur önnur í hennar stað. . .
Hann hrekkur upp við það að strætis-
vagninn hægir snöggleaa á sér og syndir
snjókúlum, gosdósum og öðrum meðal-
drægum vopnum. Hann ver sig með ein-
kunnaspjaldinu og nær með naumindum
að forða sér en skæruliðarnir undirbúa
komu næsta fórnarlambs. Þeir hafa
greinilega ekkert vit á hagfræði. . .
Hann fylgist grannt með þessu öllu út
um gluggann á strætisvagninum sem sil-
ast um göturnar. Það er farið að skyggja
en umferðin minnkar ekkert við það.
Hann starir út um frostrósirnar á rúð-
unni og snjókornin sem falla enn til jarð-
ar.
Honum dettur allt í einu í hug að snjó-
korn eru að mörgu leyti lík fólki. Þegar
upp að næsta biðskýli eins og fískur.
Kjafturinn á fískinum opnast upp á gátt
og gleypir heila torfu af smásílum. Sílin,
sem í þessu tilfelli eru heill bekkur af
átta ára ólátabelgjum, troðast inn eftir
„maga físksins“. Þau berjast um lausu
sætin innan um hina farþegana sem eru
uggandi yfir þessum óboðnu gestum.
Hann bregður skjótt við og „plantar“
íþróttatöskunni sinni í auða sætið við
hliðina svo að hann eigi ekki á hættu að
fá síli sem sessunaut. Snjöll aðferð. . .!
Jólaljósin glampa á hverju götuhorni
og jólasveinarnir í búðargluggunum veifa
TÆSKAN