Æskan - 01.01.1991, Blaðsíða 25

óhultari þar, fjarri vatninu.
Allt í einu heyrir hún að telp-
an rekur upp hátt hræðsluóp. Og
þegar hún lítur upp sér hún að
ógurlegur örn hefur steypt sér
yfir telpuna þar sem hún var að
dunda við að tína blóm. Skipti
það nú engum togum að örninn
hefur sig upp og flýgur með hana
hátt í loft upp. Ekkert heyrist til
telpunnar nema rétt fyrst enda
mun strax hafa liðið yfir hana.
í fyrstu flaug örninn afar hátt
þarna yfir. Var sem hann hefði
viljað komast sem hæst strax til
þess að ná ákvörðunarstað sín-
um þó að honum dapraðist brátt
flugið. En svo sem vænta mátti
var ætlun hans að fljúga með
barnið upp í hreiður sitt sem var
í fjallinu fyrir ofan bæinn Kross.
I Krossfjalli höfðu arnarhjón
átt sér hreiður í mörg ár og alið
þar upp unga sína. Ollu þau oft
töluverðu tjóni þar í sveitinni.
En nú víkur sögunni til fólks-
ins á Skarðstúninu sem þar var
við heyskap. Hafði það fylgst vel
með því sem gerðist og þaut nú
hver af stað sem betur gat til
þess að reyna að komast í tæri
við örninn. En sá leikur sýndist í
fyrstu harla ójafn og útséð hver
endirinn yrði. Sagði móðirin svo
frá síðar að þegar hún leit upp
frá þvottinum við ána og horfði
á eftir erninum með barnið í
klónum að sér hefði ekki dottið
í hug að hún sæi það nokkurn
tíma hvorki lifandi né liðið.
Skjótastur og snarráðastur
allra þeirra sem þarna voru var
Bogi nokkur Kristjánsson, sonur
ekkjunnar og fyrirvinna hennar.
Hann var skotmaður góður og
flaug fyrst í hug að freista þess
að skjóta örninn. En honum
varð brátt ljóst að það var fráleit
hugmynd. Það var alltof mikil
áhætta vegna barnsins.
Bogi greip nú langa stöng sem
honum var fljótt tiltæk, náði í
röskan hest og reið allt hvað aftók
á eftir eminum áleiðis að Kross-
fjalli þar sem amarhrciðrið var.
Innan skamms kom í ljós að
örninn hafði hér færst of mikið í
fang. Barnið var stórt eftir aldri
og reyndist fuglinum svo þungt
að áður en hann komst að fjall-
inu dapraðist honum flugið
mjög. Og þegar Bogi komst á
reiðskjóta sínum á móts við örn-
inn hafði hann lækkað flugið
svo mikið að Bogi gat slengt
stönginni á annan væng hans
svo að hann varð að setjast.
Sleppti þá örninn barninu án
þess að vinna því frekar mein og
lagði á flótta undan manninum
með bilaðan væng. Hafði hann
þá flogið með barnið rétt um
þriggja kílómetra vegalengd.
Þegar Bogi kom til telpunnar
var hún meðvitundarlaus en
innan skamms raknaði hún við
og var furðu róleg enda þekkti
hún piltinn vel. Bogi flýtti sér
nú með telpuna heim þar sem
hún var strax athuguð nákvæm-
lega. Kom þá í ljós að hún var
furðu lítið særð eftir klær arnar-
ins sem virtust hafa fengið nægi-
legt hald í fötunum. Og nefinu
beitta hafði hann ekki enn beint
að holdi hennar. Það skyldi bíða
þangað til komið væri til ung-
anna í hreiðrinu.
Kunnugir sögðu síðar að telp-
an hefði verið dauf og utan við
sig í nokkra daga eftir þessa ein-
kennilegu og áhættusömu loft-
ferð en varanlegt mein hefði hún
ekkert hlotið.
Við getum gert okkur í hugar-
lund þann fögnuð sem gagntekið
hefur foreldrana og raunar
Skarðsfólkið allt að heimta barn-
ið heilt úr annarri eins hættuför.
Mun slíkt vera næsta fágætt."
Þau systkinin sátu um stund
hljóð og hugsandi að lokinni
þessari frásögn.
Sögum frænda var lokið að
sinni.
(Sigurður Gunnarsson fv.
skólastjóri er mikilvirkur rithöf-
undur og þýðandi. Æskan hefur
gefið út 19 bækur sem hann
þýddi úr Norðurlandamálum.
Þýðingar hans, frumsamdar
bækur og feróaminningar hafa
ýmis forlög gefið út.
Kaflinn, sem birtur er hér að
framan, er úr einni af „frænda-
bókum “ Sigurðar. Þær eru afar
fróðlegar og skemmtilegar og
hafa margir ágætir skólamenn
mælt mjög með að kennarar
notuðu þær sem ítarefni í
kennslu. (Útgefandi er ísafold)
Sigurði var að sjálfsögðu boð-
ið til fagnaðar sem efnt var til í
tilefni 60 ára afmælis Bókaút-
gáfu Æskunnar. Hann átti því
miður ekki tök á að vera þar en
sendi bréf með hlýjum kveðjum
til samkomugesta og árnaðar-
óskum til Æskunnar. Svo illa
vildi til aó bréfið komst ekki í
hendur mínar fyrr en eftir sam-
komuna og var því ekki lesið
þar. Efni þess er hér komió á
framfæri. - KH)
Æskan 25