Æskan - 01.01.1991, Blaðsíða 6

Er ég oð verðo
stór?
10. kofli
Nú eru jólin liðin. Það er
svolítið leiðinlegt. Það hefur
verið vont veður og við
krakkarnir í leilcskólanum
höfum alltaf þurft að leika
okkur inni. Það er svo mikil
hríð og stormur að ég næ
varla andanum á leiðinni í
leikskólann. En pabbi gætir
mín svo að það er allt í lagi.
En allt í einu vaknaði ég
einn daginn við að sólin skein
inn um gluggann minn. Það
var allt hvítt úti og svo bjart
að ég sá varla glóru. Það var
frídagur svo að við klæddum
okkur öll vel og fórum út að
leika okkur í snjónum. Litla
systir svaf bara í vagninum
en við pabbi og mamma fór-
um að búa til snjókarl og
kerlingu. Mamma sótti svo
húfur og kústa til að setja á
þau og gulrót fyrir nef. Svo
gerði hún augu úr hjólum af
ónýtum bíl, sem ég átti, og
munn úr rauðu gúmmíbandi.
Þau voru mjög flott. Um
kvöldið sat ég í glugganum
og horfði lengi á þau.
Það er líka gaman að leika
sér í leikskólanum í snjón-
um. Við rennum okkur á
snjóþotum í brekkunni þar
og búum til snjóhús og allt
mögulegt.
Einn strákurinn á leik-
skólanum, hann Siggi, henti
snjókúlu í augað á lítilli
stelpu. Hún fór að gráta og
fóstran skammaði Sigga.
Hann er orðinn sex ára.
Svo kom rigningin. Ég sat
við gluggann og horfði á
hvernig snjófólkið olclcar hall-
aðist alltaf meira og meira.
Fyrst datt kústurinn af karl-
inum. Svo datt hausinn af
kerlingunni; og loks voru
bara tvær blautar hrúgur eft-
ir. Mér fannst það leiðinlegt.
En mamma sagði að við
skyldum bara búa þau til aft-
ur næst þegar snjórinn
lcæmi.
6 Æskan