Æskan - 01.01.1991, Blaðsíða 39

ögulegrifjolloferð
aldrei verið nein barnagæla, seg-
ir hann.
- Við komumst einu sinni í
kast við bófa sem bundu okkur
og lokuðu inni í helli. Þeir voru
líka svona frekir og vildu ráða
yfir okkur þegar við hittum þá í
fyrsta sinn, segir Hrói.
- Þess vegna vorum við strax
viss um að þú værir þjófur þegar
hlutir fóru að hverfa, segir Lóa.
- Svo var líka mold á skófl-
unni þinni í gærkvöld. Þess
vegna héldum við að þú hefðir
verið að grafa í bleytunni, segir
Hrói.
- Já, ég var að grafa í nánd við
lækinn, svarar Skeggi.
- Við erum víst ekki eins
miklar leynilöggur og við héld-
um, segir Lóa.
- Mér datt sjálfum í hug að þú
værir að hnupla þegar þú varst
að róta í pokanum mínum, segir
Skeggi við Hróa.
- Ted og Hera hafa tekið það
sem ég var að leita að. Það vit-
um við núna, segir Hrói.
- Þau hafa ekki viljað láta okk-
ur heyra fréttir af ráninu á Víð-
bláni, segir Búi.
- Ef við ætlum ekki að láta
þau sleppa með Víðbláin verð-
um við að gera eitthvað strax,
segir Skeggi.
- Eigum við ekki að elta þau?
spyr Lóa.
- Ég ætla fyrst að kalla upp í
talstöð og láta góma þau niðri í
byggð ef þau ná þangað á undan
okkur, segir Skeggi.
Hann fer og kallar á lögguna í
Furuvík sem bregður skjótt við.
Hann flytur líka þær góðu fréttir
að Lára sé fundin.
- Það eru rúmir tveir tímar
síðan þau fóru svo að ég er
hræddur um að það þýði lítið
fyrir okkur að elta þau, segir
Skeggi þegar hann kemur aftur
inn í tjaldið.
- Förum samt. Við getum,
hvort sem er, ekki verið hér
lengur í þessu veðri, segir Lóa.
- Ég veit ekki hvort Lára þolir
að hristast í bíl. Hins vegar hefði
hún gott af að komast til læknis,
segir Skeggi.
- Það er ekkert að mér, segir
Lára.
- Ef við förum þá hlýðir þú
mér. Þú liggur út af og hvílir þig
alla leiðina, segir Skeggi og
kveður fast að. Nú minnir hann
allt í einu á freka karlinn sem
bannaði þeim að hlusta á útvarp.
En kannski er það einmitt slík
frekja sem þarf til að Lára hlýði
því að hún er ljúf eins og lamb
og leggst í fletið, sem Skeggi út-
býr í jeppanum, án þess að segja
orð.
Þetta er stór jeppi og þau kom-
ast öll fyrir.
- Til hvers ertu með byssu
fyrst þú ert ekki bófi? spyr Hrói
þegar þau aka af stað.
- Ég nota hana til að skjóta
mér fugl í matinn. Ég er líka
með stöng og veiði silung, svarar
Skeggi. ,
Þau skella upp úr.
- Við héldum að þú notaðir
hana á óvini þína, segir Lóa.
- Ég held að þið séuð búin að
sjá of margar bíómyndir, segir
Skeggi og hristir höfuðið.
- Hvaö heitirðu? spyr Búi.
- Skeggi Jónsson, svarar
Skeggi.
Börnin springa. Þau hlæja svo
að þau koma eklci upp nokkru
orði í langan tíma.
- Hvað er svona fyndið? spyr
Skeggi.
- Ekkert, svarar Búi.
- Við kölluðum þig Skeggja af
því að þú ert með svo mikið
skegg, segir Lóa.
- Ég veit,- þess vegna var ég
skírður Skeggi! segir Skeggi og
glottir.
- Hvað heitir hann? spyr Búi
og bendir á Snúð. - Peder, svar-
ar Slceggi.
- Við kölluðum hann Snúð af
því að hann var að borða snúð í
fyrsta sinn sem við sáum hann,
segir Hrói.
- Þið skuluð bara kalla hann
Snúð. Hann er vitlaus í snúða,
svarar Skeggi og hlær.
Jeppinn hristist og hoppar og
dansar í lautum og drögum,
rembist upp hæðir og aftur niður
og þræðir fyrir stóra steina.
Framhald.
Æskan 43