Æskan - 01.03.1992, Blaðsíða 10

SKRÝTLUR
ÚR GÖMLUM
ÆSKUBLÖÐUM
Mamma: Skelfing ertu óþekk-
ur, Óli minn. Þú ættir að vera eins
og hann Siggi. Aldrei hefur hann
verið flengdur!
Óli: Já, en ég vildi líka að ég
ætti eins góða mömmu og hann!
Mamma við Elsu litlu: Það er
dimmt í stiganum. Varaðu þig að
detta ekki!
Elsa: Ég dett ekki. Ég held mér
bara fast í töskuna!
Kennarinn: Hve hratt ferðu að
meðaltali á hjóli?
Drengurinn: Sautján kílómetra
á klukkustund.
Kennarinn: Hve lengi værir þú
á leiðinni til tunglsins með þeim
hraða? Þangað eru 384 þúsund
kílómetrar.
Drengurinn: Það færi eftir því
hve vegurinn væri góður...
Eitt sinn komu tveir læknar
saman inn í veitingahús þar sem
var margt manna. Við eitt borðið
sátu miðaldra hjón með dóttur
sinni. Annar læknirinn fór til þeirra
og heilsaði þeim alúðlega.
Þegar hann kom aftur spurði
félagi hans:
„Eru þetta ættingjar þínir?!“
„Nei, nei. Karlinn er gigtar-
skrokkur sem ég er að reyna að
lækna, konan er sífellt með kvef
og biður hvað eftir annað um
hóstasaft, hálstöflur og sýklalyf og
dóttirin er magaveik og heldur endi-
lega að ég geti læknað sig. Indæl-
is fólk!“
Bára hafði verið skorin upp við
botnlangabólgu og spurði lækninn:
„Heldur þú að örið sjáist mik-
ið?“
„Það er alveg undir sjálfri þér
kornið!"
Læknirinn: Vertu hugrakkur! Ég
hef sama sjúkdóm og þú.
Sjúklingurinn: Já, en ekki sama
lækni!
Ari: Átti Jósef marga bræður?
Bjarni: Sex.
Ari: Ég hélt að þeir hefðu verið
fleiri.
Bjarni: Hann átti einn albróður
og tíu hálfbræður. Tíu hálfir eru
sama og fimm heilir og fimm og
einn eru sex ...
Maður nokkur sem átti þrjá syni
og fimm dætur var spurður hve
mörg börn hann ætti.
„Eg á þrjá syni og hver þeirra
á fimm systur."
„Þvílíkur hópur! Átján systkini.
Það er ekki lítið,“ sagði sá sem
spurði.
Drengur (í verslun): Ég ætla að
fá eitt kíló af nautakjöti - en það
verður að vera seigt.
Afgreiðslumaður: Seigt!? Hvers
vegna biður þú um seigt kjöt,
drengur?
Drengur: Annars borðar pabbi
það allt frá mér!
Ung stúlka kom í kjötbúð og
bað kaupmanninn að skera úr
nautslæri, sem þar hékk, tíu kíló
af kjöti. Manninum þótti skrýtið að
stúlkan skyldi biðja um svo mikið
en gerði þó eins og hann var beð-
inn. Síðan spurði hann:
„Ætlar þú að taka stykkið með
þér eða á ég að senda það?“
„Nei, fyrirgefðu," sagði stúlkan
og roðnaði. „Ég ætlaði ekki að
kaupa það. En læknirinn sagði að
ég ætti að léttast um tíu kíló og mig
langaði til að sjá hvað það væri
eiginlega mikið.“
Nonni og Siggi sáu hvar akfeit-
ur maður gekk eftir götunni. Þá
sagði Nonni:
Bjóddu honum að binda
skóreimina hans fyrir fimmtíu krón-
ur.
Siggi: Þess þarf ekki. Hún er
ekki laus.
Nonni: Hann veit ekkert um
það!
Finnur litli er nýkominn heim úr
skólanum og lætur mikið yfir kunn-
áttu sinni.
„Gast þú svarað öllum spurn-
ingum kennarans?1'
„Já, já!“
„Líkaði kennaranum það ekki
vel?“
„Ja, hann var stundum á ann-
arri skoðun ég...“
Anna: Hvort vildir þú heldur
vera rík eða falleg?
Magga: Ég vildi helst vera rík
líka!
Kerlingin: Er Noregur á Vestur-
landi, Jón minn, eða fyrir norðan?
Karlinn: Hvað er þetta, kona!
Veistu ekki að Noregur er langt úti
á sjó?!
Kennslukonan: Hvað gera all-
ar sannkristnar manneskjur á
kvöldin áður en þær leggjast til
svefns?
Telpan: Ja ...
Kennslukonan: Hvað gerir
amma þín áður en hún sofnar?
Telpan: Fyrst tekur hún út úr
sér tennurnar og setur þær í vatn
og eftir það tekur hún af sér hárið
og hengir það á snaga.
Drengurinn (við kennarann): Þú
sagðir seinast að þú ætlaðir að
segja okkur ýmislegt um heilann í
þessum tíma.
Kennarinn: Um heilann? Já, en
við sleppum því í dag. Nú hef ég
allt annað í höfðinu.
Lítil telpa las í Biblíusögunum:
„Þá gengu ísraelsmenn yfir
Rauðahafið."
Síðan sagði hún við bróður
sinn:
„Það er mikið að foreldrar þeirra
skyldu leyfa þeim að ösla í sjón-
um!“
„Já, það yrði eitthvað sagt við
okkur,“ sagði drengurinn og stundi.
7 0 Æ S K A N