Æskan - 01.03.1992, Blaðsíða 33

ÞAÐ SEM
MIG LANGAR
MESTTIL
AÐ LÆRA
(Ég bað þrettán ára kunn-
ingja minn að segja mér hvað
hann langaði mest til að læra
að loknu grunnskólanámi.
Hann sagði mér eftirfarandi og
ég skrifaði upp eftir honum.
Ingunn Þórðardóttir)
flllir sem hafa áhuga á
framhaldsnámi hafa hugsað
um hvað þeir ætla að læra. Ég
er engin undantekning.
Ég hef mikið hugsað um hvað
mig iangartil að læra og hvað ég vil
starfa við íframtíðinni. Það sem oft-
ast hefur verið mér efst í huga er að
vinnafyrir blessaða málleysingjana,
t.d. sem dýralæknir. Það er ekki að-
eins vegna áhuga míns á dýrum
heldur líka vegna þess að margir,
sem eiga eða umgangast dýr, virð-
ast horfa fram hjá þeirri staðreynd
að dýrin hafa bæði andlegar og lík-
amlegar tilfinningar, rétt eins og við
mennirnir.
Margir fara líka illa með
dýrin án þess að vita af því.
Algengt er í þéttbýli að dýr
séu vanrækt eða kæruleysis-
lega farið með þau. T.d. er of
mörgum hestum oft troðið í of
lítiö hús og stundum eru not-
aðar hundaólar sem gefa
straum ef hundurinn gerir ein-
hverja vitleysu í þjálfun.
Þetta eru bara dæmi. Og auð-
vitað verða gæludýr oft veik
eða lenda f slysum.
Stóru dýrin í sveitinni svo sem
kýr, kindur, hestar og svín eru mjög
mikilvæg bændafólkinu. Húsdýrin
verða stundum fyrir slysum, sjúk-
dómum og öðrum skakkaföllum. Þá
kemurtil kasta dýralæknisins. Hann
er kallaður á staðinn til að greina
sjúkdóma, lækna þá og/eða gefa góð
ráð. Þetta er ekki ólíkt venjulegu
læknisstarfi að öðru leyti en því að að
það er ekki hægt að spyrja sjúkling-
inn um líðan.
Ég hef, frá þvf að ég var lít-
ill, alltaf haft áhuga á dýrum
eins og flestir krakkar og á ég
stórt safn af bókum um dýr.
Og eins og marga aðra krakka
langaði mig að verða dýra-
læknir. En þessi áhugi minn á
dýrum og dýralækningum hef-
ur haldist þangað til nú.
Þegar ég lýk grunnskóla fer ég í
Menntaskólann við Hamrahlíð vegna
þess að þangað er ekki langt að fara
frá heimili mínu og tvö af systkin-
um mínum hafa lokið stúdentsprófi
þaðan og líkað vel. Þar mun ég auð-
vitað velja náttúrufræðibraut í sam-
ræmi við hvað ég vil verða seinna.
Að menntaskóla loknum
ætla ég mér f háskóla á Norð-
urlöndum eða Bretlandi að
læra dýralækningar ef ekki
verður farið að kenna þær
hérna. Síðan kem ég til ís-
lands og reyni að fá gott hér-
að til að vinna í. Annars gæti
ég fengið vinnu erlendis eða
unnið hér heima við rannsókn-
arstörf. Svona verður skóla-
ganga mín Ifklega ef ég fylgi
áhugamáli mínu eftir.
Pabbi minn er læknir og fær oft
miklar þakkir frá sjúklingunum sem
hann hefur reynst vel. í mínu starfi
mun ég ekki beinlínis fá þakklæti frá
sjúklingum mínum en þó er aldrei
að vita. Dýrin hugsa örugglega meira
en maður heldur. Þó vona ég að eig-
endur dýranna sýni þakklæti sitt ef
vel tekst til og þá er tilganginum al-
veg náð.
Æ S K A N 3 7