Æskan - 15.12.1926, Qupperneq 23

Æ S K A N
115
£3C3t3e3e3C3C3€3e$C3e3€3C3t3e3C3C3€3e»€3€3e3C»{3€3e3e3e3€3€3 C3C3C3 €3e3e3C3e3e3€3€3C3e3C3C3€3€3e3e3e3e3C3C3e3€3C3C3€3€3€3€3
a 8
£3
©laði^arnano
Jólasaga með mgndum.
Lauslega pýdd.
ATTI gamli sjómaður bjó
sem eÍDselumaður á litlum
hólma út í fjarðarmynninu.
Bæinn sinn hafði hann
bygt sér sjálfur og blóð-
irnar bygði hann upp af
grásteini. Kartöflugarð átti
hann svolítinn niðri á eyrinni rélt við
flæðarmálið.
Kona hans var dáin fyrir mörgurn
árum og nú var Matti orðinn hálfgerð-
ur hérvillingur, sem engan vildi hafa
hjá sér. Hann réri nokkrum sinnum til
lands á sumrin, lil þess að fá sér tóbak
i kaupstaðnum. Hann borgaði það með
íiski, þvf peninga átti hann fáa. Ein-
stöku sinnum kom það fyrir að sjó-
menn hrakti í óveðrum að hólmanum
hans og rötuðu heim að kofa hans. En
hann var ekki gestrisinn, gamli maður-
inn, og tók þeim fálega.
Eitt haust lagðist veturinn að fyr en
vanalega og fjörðurinn var lagður með
sterkum ís löngu fyrir jól. Á aðfanga-
daginn var þó mildara í veðri en áður
og þykt loft. í rökkrinu tók að snjóa.
Matli leit út um gluggann sinn. wþað
skellur á með óveður bráðum«, hugsaði
hann með sér og bætti nokkrum þurr-
um sprekum á eldinn, sem nærri var
kulnaður út. Það var ekki jólalegt hjá
honum. Baðstofan var hvorki þvegin
né skreytt. Grauturinn var jafndökkur
í pottinum og vanalega og ekkert benti
á að hin mikla hátíð væri í nánd. Það
diinmaði óðum úti og Matti hnipraði