Valsblaðið - 24.12.1966, Qupperneq 60

58
VALUR
„ÞETTA HEFIR VERIÐ
MÍN MAGAPÍNA"
Viðtal við Þórarin Eyþórsson
Þórarinn Eyþórsson: Eldsálin í hand-
knattleik Vals.
„Þetta hefur verið minn höfuð-
verlcur og gleði.“
Þau tíðindi gerðust á aðalfundi
Handknattleiksdeildarinnar í Val,
að Þórarinn Eyþórsson lét af for-
mennsku í deildinni. Þegar Þórar-
inn tók þetta að sér fyrir þremur
árum lét hann þau orð falla við
Valsblaðið, „að þeir hafa víst verið
í miklum vandræðum að kjósa mig
í þetta." Hvort Þórarni hefur
þarna ratazt satt á munn eða ekki,
er það staðreynd að hann hefur
verið eldsálin í deildinni, ekki að-
eins sem vinsæll og sívakandi
stjórnandi, heldur hefur hann ann-
azt þjálfun margra flokka.
Árangurinn hefur ekki látið á
sér standa, og er það kunnara Vals-
fólki, en frá þurfi að segja. Þó
Þórarinn hafi „tekið sér frí“ um
stundarsakir frá stjórnarstörfum
fyrir deildina, verður hann áfram
aðalþ j álf ari handknattleiksfólks-
ins, og ekki er að efa að hann
verður þeim sem við taka til ráðu-
neytis, ef þess er óskað.
f tilefni af þessari breytingu á
störfum Þórarins, átti Valsblaðið
stutt samtal við hann um þennan
liðna tíma, svo og hvað, að hans
áliti væri um framtíð handknatt-
leiksins í Val að segja.
Hefur þetta verið skemmtilegt
timabil, Þórarinn?
Já, það hefur verið verulega
skemmtilegt að vinna við þetta. Ég
hefi eignazt góða félaga, sem ég
hefði ekki annars kynnzt. Mér hef-
ur fundizt samstarfið við þá
skemmtilegt í alla staði. Það hefur
einkennzt af því, að það hefur ver-
ið okkar sameiginlega áhugamál.
Ert þú ánægður með árangur-
inn?
Það má segja að ég sé ánægður,
en þó ekki að öllu leyti. Eg hef
orðið fyrir svolitlum vonbrigðum,
að því leyti, meistaraflokkurinn
sérstaklega á til að sýna misjafna
leiki og leikkafla. Mér finnst eins
og það vanti í þá vissa karl-
mennsku, sem nauðsynleg er þeg-
ar móti blæs. Það er eins og þeir
eigi erfitt með að þjappa sér sam-
an þegar mest liggur við, og eins
og að enginn geti tekið í því for-
ustu úti á vellinum. Þessir piltar
ráða allir yfir mikilli leikni með
knöttinn, og eru yfirleitt í góðri
þjálfun, því þeir hafa alltaf mætt
vel á æfingar og tekið þær alvar-
lega. Samt er þetta nú minn höfuð-
verkur, og það sem hvílir mest á
mér núna.
Ég hélt í fyrra og vonaði að þeir
hefðu slitið „barnsskónum,“ en
þetta kemur víst ekki allt í einu,
það þarf sinn tíma.
Annað er líka, sem ég hef á-
hyggjur af og það er það, að mér
finnst eins og þeir átti sig ekki
nógu margir í einu á því sem er að
gerast í leiknum, ef til vill 2 eða
3, en ekki allir 6 sem leika frammi,
en í flokksleik verða allir að leika
með, þó þeir hafi ekki knöttinn og
geri ekki ráð fyrir að fá hann
strax. Þeir verða að hugsa, og með
hugsaðri hreyfingu getur samherj-
inn gefið öðrum hugmyndir um
framvindu leiksins á jákvæðan
hátt. Eins og ég sagði áðan, hafa
þeir allir svo mikla leikni, að það
ætti að vera þeim leikur einn að
hugsa rökrétt. Þá mundi þeim not-
azt mun betur að kunnáttu sinni
og þjálfun.
Vera kann að ekki hafi verið
lögð nóg rækt við skipulag leiks-
ins meðan þeir voru í yngri flokk-
unum. Líka getur verið að þetta
stafi af hinu stóra gólfi í Laugar-
dalshöllinni, en ég vona að þetta
lagist með fleiri leikjum og æfing-
um í sjálfri keppnishöllinni í
Laugardal.
Hefur þú verið strangur þjálf-
ari?
Ekki mundi ég segja það, ég hef
reynt að ná vinsamlegu sambandi
við fólkið án þess að beita hörku.
Ég hef reynt að ná tökum með
vinsamlegu viðmóti, og reynt að
beita svolítilli sálfræði, kynnast
fólkinu, hverjum einum og komast
að því hvað á við einstaklinginn,
hvern og einn. Með því að fara úr
stjórninni er ég að vona að ég
geti meir einbeitt mér að þjálfun-
inni.
Ég hef farið á nokkur þjálfara-
námskeið erlendis, og t.d. í Vejle
í Danmörku var það kennt hvernig
maður á að beita röddinni við
kennsluna, til þess að ná eftirtekt
fólksins. Það verður því að slá á
ýmsa strengi til þess að fá réttan
tón.
Ég er mjög ánægður með það
fólk, sem verið hefur með mér í
stjórn deildarinnar frá því ég
byrjaði þar, og hefði ekki getað
verið heppnari. Ég þakka einnig
þeim eldri fyrir góð ráð og upp-
örvandi orð, sem mér reyndust vel
og ég mat mikils, þó maður ætti
stundum erfitt með að taka gagn-
rýni, og meta hana. Mín skoðun er
sú að maður hafi aldrei verið svo
lengi í starfi að maður geti ekki
lagt eyrun við og hlustað á ráð
annarra.
Ert þú bjartsýnn með hand-
knattleikinn í Val?
Vissulega er ég bjartsýnn hvað
snertir framtíð handknattleiks-
manna í Val í dag. Þar er mikið af
ungu og efnilegu fólki, ef það æfir
og heldur saman. En ég legg
áherzlu á það að Valur sleppi ekki
þeim tækifærum, sem bjóðast til
að mennta leiðbeinendur sína, með
því að senda þá á námskeið er-
lendis. í því skyni þurfum við að
vera sjálfum okkur nógir. Ég vil
benda á að ég tel það mikið per-
sónulegt happ að hafa farið á
þjálfaranámskeið erlendis, og ég
endurtek að Valur þurfi að koma
fleirum á slík námskeið.
Hvað með fjárhaginn?
Fjárhagslega erum við heldur
illa settir, fáum heldur lítið í ár-
gjöld, en æfingagjöldin standa