Valsblaðið - 24.12.1966, Qupperneq 54

52
VALUR
Æfingatími handboltans hent-
aði Þórði, og hann varð brátt einn
af höfuðstoðum þessarar íþrótta-
greinar innan félagsins. Var Þórð-
ur um árabil í meistaraliði félags-
ins eða um 10 ára skeið og lék sam-
tals um 100 keppnisleiki fyrir fé-
lagið. En auk þess sem Þórður
æfði og keppti var hann og fyrst
kjörinn í stjórn Vals og formaður
handknattleiksdeildar félagsins
var og um skeið meðstjórnandi um
árabil. Einnig var hann þjálfari
yngri flokkanna í handbolta í 4
ár.
Þórður átti sæti í stjórn Vals
fyrst frá árunum 1948—1955 sam-
fleitt og aftur s.l. þrjú ár og er nú
gjaldkeri félagsins.
Þórður er endurskoðandi að
starfi og hefir unnið við þau störf
s.l. 10 ár. Hann er kvæntur Svan-
hildi Guðnadóttur og eiga þau eina
dóttur.
„Ég hef aldrei séð eftir þeim
tíma sem ég hefi fórnað í íþrótta-
starfið eða hin félagslegu störf
fyrir Val,“ sagði Þórður við þann,
sem þetta ritar, og hann bætti við:
„Eftir að ég kynntist handboltan-
um, fékk ég meiri áhuga fyrir hon-
um en knattspyrnunni, sem vissu-
lega er skemmtileg íþróttagrein, en
handboltinn vann hug minn allan."
Það var vissulega Geir Guð-
mundsson, sem átti sinn þátt í því
að koma mér á sporið aftur í störf-
um fyrir Val, þegar við lá að ég
væri að hætta, með því að vekja
áhuga minn fyrir handboltanum,
en það var líka Grímar Jónsson
sem kynnti undir þann áhuga og
hélt honum glaðvakandi.
Þórður var einn af snjöllustu
handboltamönnum Vals og var með
í því að færa félaginu marga góða
sigra á þeim vettvangi, bæði í ís-
landsmóti og Reykjavíkurmóti. —
Vissulega er stefnt að sigrum í
kappleikjum og ánægjulegt þegar
það tekst, en hitt er ekki síður
mikilsvert, að eiga samvizkusama
og trausta félaga, eins og Þórð
Þorkelsson. E.B.
ssumíSés
Siguröur Marelsson:
Gamanvísur, fluttar á kaffifundi
hjá meistaraflokki 18.febr. 1966
1 kvöld skal hér flytja einn fagnaðarsöng
og fjörinu hleypa á hrokk.
Því bikarinn færði loks hópurinn heim,
við hyllum því meistaraflokk.
Því Valsmanna sómi hann er,
þvi Valsmanna sómi hann er
— og hann var og hann verða mun,
hæ, hopp, sa, sa.
Þvi Valsmanna sómi hann er.
Einn meistara stökkvari í markinu er,
sá maður er alltaf til taks.
Ef gerist þar hæt.ta, þá gripur strax inn
— gesturinn Sigurður Dags.
1 vörninni aftast eru víðfrægir menn,
sem verðinum standa bezt á.
Ef æðir að marki vort óvinalið,
hjá Áma þeir „tacklingu" fá.
Oft magnast af krafti vort mótherjalið,
og mörkin þeir telja sér vís.
En kappanum Þorsteini komast ei hjá
sem klettur ur hafi hann ris.
Og sjá, þar er óvinur æðandi’ á sprett,
sem öskrar svo minnir á naut.
Þá leggst niður Hanni með lappirnar fram
og læðist með knöttinn á braut.
Ef aftur nær boltanum óvinasveit,
og upp hleypur framlinan kát.
Er mætir hún jámkarli Júliusson,
verður jafnvægið heimaskítsmát.
Já, „haffarnir“ sýna oft hæfni í leik
og hörku, sem minnir á ljóns.
Við oft höfum snarpasta upphlaupið séð,
sem „upphófst“ hjá Sigurði Jóns.
Á kantinum hægri þar höfum við mann,
sem haglega tekur sitt fag.
Ef „friskur“ er Reynir og fljótur í gang,
þá er framlínan komin i lag.
Við hlið hans er drengur, sem djarflega berst
með dugnað, sem verðlauna skal.
Ef beittu sér allir sem Bergsveinn í leik,
þá „bikarar“ flykktust í Val.
Og Hermann nú sýnir sinn heillandi leik,
svo hrifning á pöllunum vex.
Og mörkin hann skorar, og met em sett,
— þetta er mót númer fimmtíu og sex.
HIRÐSKÁLDIÐ
□ G HÚMDRISTINN
Viðlag: