Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1911, Síða 99

ALMANAK 1911.
79
slíkum ískulda. Eu ekki varð henni að \ egi að bjóða
manni að leggja í ofninn hérna.”
Þannig hugsaðl munaðarlausi skólapilturinn, þegar
þessi líknsama húsmóðir var farin út úr kompunni.
En hvar átti hann að fá peningatia handa henni?
Móðir hans, sem var fátæk ekkja, gat ekki sent honum
nokkrar krónur fyr tn seinna, undir jól, og þó' því að eins,
að hún gæti selt kúna, sem hann Jón sýslumaður, er var
nýfluttur þar í sveitina, var að tala um að kaupa.
,,Eg verð að reyna að fara út, til að fá lánaða þessa
peninga. En það er svo erfitt fyrir fátæka að fá peninga-
lán. Og þreytandi að biðja. Eg vildi að eg gæti hjálp-
að þeim sem bágt eiga, þá skyldi eg sýna það einhverjum,
að það er ekki ætíð svo sárt að þurfa að biðja. Nískan
gerir það oft svo dauðans sárt.”
Svo fór hann út í illviðrið, þó að hann væri ekki frísk-
ur. Hann fór ekki í neinn frakka utan yfir sig, af því að
hann átti hann ekki til.
En hvern átti hann að biðja? Han'n var ðllum ókunn-
ugur hér. Og fjárhaldsmaður hans var svipaður fjárhálds-
mönnum sumra anrtara skólapiltá — ekkeft nema nafnið.
Hann velti því fyrir sér í huganum, hvertiig hann
ætti að haga orðunum við þann, sem harin ætlaði að biðja
um peningana.
Síðan fór han'n með hálfum hug inn til kaupmanns,
sem bjó í næsta húsi, og hann hafði oft séð ganga fram hjá,
Hann drap á dyrnar. Og húsbóndinn — kaupmað-
urinn — sjálfur lauk upp.
Hann lét skólapiltinn koma inn. En bauð honum
ekki sæti. Og út úr augunum skein það, að hann óskaði
að erindið væri borið sent állra fyrst upp.