Almanak fyrir hvern mann - 01.01.1884, Qupperneq 73

87
gott meðal; það m& annaðhvort jeta það hr&tt eða sjóða
það og geyma löginn af þvi i gleríl&ti og drekka svo
góðan munnaopa af þvi opt & dag. I>egar veður leyfir,
er m&tuleg hreyfing úti einkar holl, og & sumrin þegar
hlýtt er í veöri, ætti sjúklingurinn að vera sem mest
úti. Af þvl skyrbjúguriim losar tennumar, er sjúklingn-
um eigi hægt að tyggja, og verður hann þvi að nærast
& spónamat; tennumar smáfestast aptur, þegar veikin
batnar. Tannholdið styrkist sje munnurinn skolaður
innan við og við úr vatni, sem dáUtið brennivín er l&t-
ið i, en gjöra verður þetta með hægð, svo tennumar
loani eigL
3. Hvernlg ná skal burt lús af manni.
Lýsnar em þrenns konar, nfl. höfuSlúe, fatalús og flatlús.
Höfuðlúsin er eingöngu i höfði manns, fatalúsin ein-
göngu i fötunum, og flatlúsin getur komið alls staðar
þar sem h&r er, nema hún er aldrei i höfði manns.
Höfuðlúsinni m& n& þannig burt: Það þarf ekki að
klippa h&rið nema þvi að eins, að útbrot sjeu i höfðinu,
þvi þ& er óumflýjanlegt aðj^það sje gjört, eigi það að
takast að út rýma lúsinni. Einna bezta meðalið til að
drepa lúsina, og sem allir hafa fyrir hendi, er deinolía;
skal bera hana i allt höfuðið, og til þess að minnka
lyktina er þ& gott að blanda saman við hana talsverðu
af Perúbakamilýsnar drepast ijett að vörmu spori og
búiö er aö bera þetta einu sinni i höfuðið. Skal nú
kemba öllum dauðu lúsunum burt úr höfðinu og siðan
þvo allt h&rið úr volgu lýsiss&puvafcni. Njrtin, sem eru
lúsaeggin, sem lýsnar klína & h&rin, verður og að n&st
burt, en það tekst ekki með öðru móti en að kemba
h&riö upp úr lútsterku sódavatnL
Fatalúsin næst burt sje við hafður þrifnaður; öll nœr-
fot verður vandlega að þvo úr snarpheifcu vatni, og að
þyi búnu l&ta fotin liggja um tima i sjóðandi vatnL
Flatlúsina m& ogdrepa með steinolíu eða Perúbalsami,
og skal bera það & 2—8 sinnum & dag 1 nokkra daga,
þar aem lúsin er. Hún er opt i skegginu, augnabrúnun-