Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1932, Blaðsíða 39

33
verið minnst á. Því að vér teljum þær starfs-
aðferðir, sem vér ætlum að nota, í fyllsta sam-
ræmi við grundvöll kirkjunnar, enda eru þær
engan vegin nýjar, þótt þær hafi ekki verið öfl-
ugar til þessa. — Nafn félagsins ber það með
sér, hvaða starfsaðferð vér ætlum fyrst og
fremst að hafa. Tslendingar eru bókhneigð þjóð,
enda er ógrynni blaða og bóka gefið út hér
á landi, á hverju ári. Og .hvarvetna um víða
veröld er það staðreynd, að prentað mál er
stórveldi, sem ekki er hægt að ganga fram hjá.
Það á ekki síður við í strjálbýlinu hér á landi,
enda sjáum vér t. d., að enginn stjórnmálaflokk-
ur þykist geta haldið velli án þess að eiga eitt-
hvert málgagn. Þeir vilja heldur gefa blöðin
út með margra þúsund krónu tapi árlega, held-
ur en að lá.ta þau hætta. —
Þetta á ekki eingöngu við stjórnmálaflokk-
a.na. Það er sama hvert vér lítum. Alstaðar
þar sem eitthvert áhugamál manna er á ferð-
'inni, þar er eitthvert málgagn.
Það liggur því í hlutarins eðli, að þaö er margt
miður gott, sem gefið er út, bæði blöð, bækur
■og tímarit. Nú á síðustu árum hefir flóðbylgja
af alls konar óþverra-bókmenntum gengið yfir
landið. Og engar bækur hafa selzt eins vel,
segja bóksalarnir. Það er því engin hætta á því
að rithöfundarnir, sem hafa rakað saman fé
með þessari iðju sinni, setjist í helgan stein.
Þeir halda áfram að skrifa - og gefa út —
og selja — og aftur að skrifa. Því ef þeir geta
fyllt pyngjuna af blóðpeningum, hvað varðar
þá um það, þótt þeir fórni sakleysi æskunnar
á altari spillingarinnar,. hvað varðar þá um táf
og stunur foreldranna, sem horfa á eftir börn-
3