Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1932, Síða 43

37
og' skemmtileg börn; voru tryggðaböndin svo
orjúfandi, að föðurhúsin voru börnunum öllum
hið kærasta heimili, einnig eftir það, að þau
eignuðust sín eigin heimili. Var það fagurt að
sjá, hve þau ávallt héldu tryggð og trúnað við
heimasetrið. —
Árið 1913 fókk síra Árni Garðaprestakall í
Kjalarnessprófastsdæmi, og bjó fyrst að hinu
fræga gamla prestssetri. En síðan flutti hann
til Hafnarfjarðar og bjó þar þrjú síðustu ár-
in. Um haustið 1931 fór hann að finna til las-
leika, en gaf fyrst lítinn gaum að honum, lagði
afar mikið að sér um jólin, svo ekki sást á starf-
|nu að nokkuð væri áfátt um heilsu hans. En
> janúar 1932 lagðist hann alveg rúmfastur, en
hann vann samt í rúminu að skýrslugerðum,
og mátti heita að hann væri sívinnandi fram
í dauðann. Hann andaðist 26. marz. Hann var
jarðsunginn 7. apríl, við svo mikla aðsókn fjöl-
inennis, að annað eins hefir ekki sézt við nokkra
jarðarför í Hafnarfirði; sýndi það meðal margs
annars hvílíkra vinsælda og' virðingar hann
naut. — Hann átti það og' skilið, því að hann
var sómi stéttar sinnar og ágætur hirðir safn-
aða sinna. — Hann var í allri framkomu prúð-
ur og virðulegur og- þó g'laðvær og skemmtinn.
Hann var fyrirmyndar prestur, því í starfi sínu
vann hann í lifandi trú, og hinni mestu skyldu-
rækni og trúmennsku, hann var bænarinnar
uiaður, auðmjúkur og lítillátur, varfærinn til
orða og verka, staðfastur bæði í trú sinni og
í öllu lífi sínu, árvakur og karlmannlegur og
fórnfús. — Hann gat sér því miklar vinsældir,
bæði fyrir norðan og hér fyrir sunnan. Hann
var rólyndur og fumaði ekki, en vannst tími til