Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1932, Side 57

51
ef á því, hvort þau eru rannsökuð með þaö
eitt fyrir augum að ieita uppi fánýti þeirra
þar er leitað hins sanna, hvort heldur er
^m ágæti þeirra eða ófullkomleika að ræða.
Hvorttveggja aðferðin hefur tíðkast og mun sú
síðari nú allsstaðar viðhöfð. Hefur Stanley Jon-
es mjög beitt sér fyrir .henni og byggir það á
reynslu sinni í kristniboðsstarfinu. Telur hann
íiauðsynlegt að gera sér sem allra ljósast allt
hað, sem ágætast er í hinum ókristnu trúar-
brögðum, og það vegna þess, að þegar þjóðir
bessar hafa tileinkað sér það háleitasta í sín-
um eigin trúarbrögðum, eru hugir þeirra nær
bví að geta tileinkað sér fagnaðarerindið sjálft.
Stanley Jones er orðinn hálærður í indversk-
trúarbrögðum og allra manna bezt heima
1 I>ví, sem þau hafa. gott til að bera. En þó hann
bafi rannsakað þau með fyllstu samúð og af
trábærri skarpskyggni fer fjarri því að hann
hallist að þeim skoðunum, sem mjög er haldiö
íram, bæði hér á Vesturlöndum og Austurlönd-
l,m, að öll trúarbrögð séu jafngóð í eðli sínu.
bvert á móti. Hans mikla þekking á ókristn-
úm trúarbrögðum, hefir leitt hann til þeirrar
niðurstöðu,, að ekki sé aðeins stigmunur á þeim
°g kristinni trú, heldur róttækur eðlismunur.
Hyrir samlíf sitt við lndverja, hefir hann kom-
ist að raun um, að hið þjóðfélagslega ranglæti,
sem með þeim ríkir, eigi beinlínis stoð sína í
Húarbrögðum þjóðarinnar, og ef einhverju skal
breytt til batnaðar á þeim sviðum, verða trúar-
bugmyndirnar fyrst og fremst að víkja, Trú-
^rbrögðin eru sem sé steingerð orðin, skortir
^Öguleika til þróunar og þrátt fyrir hinar fögru