Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Qupperneq 10

10
nsfc og helgast, úr því þorri manna virðist ekki
kæra sig neifct um það?“ — Pað er töluverður
sannleikur í orðnm prestskonunnar, sem sagði, þeg-
ar einn sóknarbænda ijet á sjer heyra, að þeim
þætti ræður manns hennar fremur vatnsblandaðar.
— „Það er þá af því að þið biðjið ekki nóg fyrir
honum.“
Rúmsins vegna má jeg ekki segja fleira um
kirkjuræknina, og ætia að enda það á þessum orðum:
Ef þje)-, sem ert leikmaður leiðist, hvað kirkjan þín
er illa sótt, — þá talaðu optar um kosti prestsins
þíns en um galla hans, og sittu svo ekki sjálfur
heima á sunnudögum. — En viljir þú heldur að
hann hafi prestsstörf sín í hjáverkum, og áhugi
hans snúist allur að veraidlegum málum, þá farðu
aldrei til kirkju nema í glaða sólskini, og hugsaðu
þig auk þess vel um á sumrin, „hvort ekki væri
þarfara að sinna heyinu", eða ríða fram hjá kirkj-
uniii „sjer til skemmtunar." — — Ef jeg aptur
mætti gefa einhverjum piesti ráð, sem opt kemur
að tómri kirkju, mundi jeg segja: Sting fyrst
höndinni í þinn eigin barm og gæt að, hvort þú
liafir nokkuð eptirsóknarvert að flytja, hvort þú
getir vitnað um hjálpræðið í Kristi af eigin reynslu
og hafir meira en þurra mola, sem þú hefir tínt
saman hjá öðrum, og ef svo er, þá slepptu ekki
sigur-voninni; — nær Gnði, meiri bæn, betri undir-
búningur, — og far svo inn á heimilin og haltu
þar kristilegar samkomur, sjerstaklega þar seni erú