Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Síða 17

17
dágóðu lagi, og sú samvinna komin á, að húsbænd*
Ur teldu ekki eptir, þótt fermingarbörn tefðust tals-
vert frá vinnu, og þeir þyrftu að lána þeim hesta
Dokkuð opt1), þá væri það samt ekki nóg til að
tryggja presti og söfnuði, að fermingar hugsanir og
ferminga ár gleymdust ekki allt of fljótt.
Margur aldraður prestur segir: „Jeg hafði svo
góðar vonir um mörg fermingarbörn að þau yrðu
trúaðir verkamenn Drottins, — en áður en migvarði,
voru þau orðin herfang Ijettúðarinnar eða mammons-
hyggjunnar, og hætt að horfa bamslegum trúar-
ai>gum til himins". — Þetta er almenn reynsla
um allan heim, og því hafa kristileg fjelög æsku-
nranna verið stofnuð, til að styðja þá á varasam-
asta tima æfinnar. —
Þar sem trúarlifið er í blóma, hygg jeg að
nKristileg viðleitni" sje mjög hentugt fjelag fyrir
trúaða æskumenn, af því að þar fá þeir allir ákveð-
ið starf, en enn sem komið er hjer á landi, er þó
^eiri ástæða til að hlynna að kristilegum fjelögum
Uugra manna og kvenna. Um þau hefir verið sagt
Svo margt áður, að hjer skal að eins vikið að örfáum
atriðum.
*) Pað er, hrapallegt, að sumir foreldrar og húsbændur
sem þó vilja teljast vandað fólk, skuli sjá eptir hesti og
tíma handa fermingarbarni, og royna stundum með öllu
moti að koma formingunni aem fyrst á, svo að barnið geti lagt
kverið sitt, og stundum jafnframt allan kristindóm það bráð-
asta á hylluna.
2