Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Síða 37

37
nauðsynjar til að hjálpa mjer, sínnm vonda bróð-
nr. Hver var sá, er hvað eptir annað borgaði
skuldir bróður síns; hvað eptir annað klæddi hann
fi'á hvirfli til ilja? Nú liggur hann fyrir dauðan-
nni, og hefir enga manneskju hjá sjer, til að hugga
sig, þess þarf hann heldur ekki, — og hjer situr
Sjörspillti bróðirinn hans og drekkur eins og svín.
Hver dirfist að nefna Davíðs nafn, hann, sem áður
sól er á lopti, verður kominn í Paradís, og jeg—jeg
sekk niður, — niður í kvalirnar með fljúgandi hraða“.
Maðurinn brá höndum fyrir andlit sjer, og
gi'jet hástöfum eins og barn. — Það var einhver,
sem hvíslaði að sessunaut sínum, að það væri alveg
satt, að gamli Davíð Jægi fyrir dauðanum. „f*að
ei’ víst þess vegna að bróðir hans er svo undarleg-
Hi' og utan við sig í kvöld. Þið skuluð sjá, að það
varir ekki lengi."
Ýmsir fóru að reyna að hugga gamla manninn
eh liann sneri sjer frá þeim, og starði á föla unga
tnanninn.
„Hjer er orðsending til þín,“ hönd hans skalf,
ei' hann lauk mjer upp. „Færðu þjer það í nyt áð-
úr en náðartíminn er útrunninn“.
Hann las með hásri röddu:
„Af því jeg hrópaði, og þjer dróguð yður í hlje;
jeg út rjetti mínar höndur, og enginn gaf því gaum,
af því að þið Ijetuð allt mitt ráð fara, og vilduð
ekki þola mina umvöndun, þá vil jeg líka hlæja í
yðar ólukku; jeg skal gjöra mjer glatt, þegar það