Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Page 8

8
okkur við að vinna eða bðtla. Samt hjeldum við
áfram og bróðir minn bar föður okkar. Tvo daga
voruin við á leiðinni til næsta þorps, og leituðum þar
hælis í einu musterinu, en prestarnir ráku okkur burt.
Þá vantaði alla meðaumkvun, af því að við gátum ekki
borgað. Yið fórum þá úr þorpinu út í gamlar hofs-
rústir, þar sem ýms villudýr voru stundum á nót.t-
unni. Þar vorum við fjóra sólarhringa og lifðum
á matgjöfum frá ungum Brahmina, sem aumkvaðist
yfir okkur.
Faðir minn fjekk ákafa hitasótt þegar fyrsta
daginn, hann bað um sykur og vatn, en við höfðum
ekki annað en vatn að gefa honum. Hann. fjekk
óráð og dó á þriðja degi. Ungi Brahmininn, sem
hafði gefið okkur mat, kom oss til hjálpar; þótt hann
væri ekki viss um, hvort við værum Brahminar
eða ekki, Reyndar þorði hann ekki að snerta lík-
ið, til þess að hann yiði ekki rekinn úr ættar flokk
sítium, og enginn þorpsbúanria vildi heldur gjöra
það; en hann borgaði mönnum fyrir að grafa gröf,
því samkvæmt reglu flokks föður okkar mátti ekki
brenna líkið. Bróðir minn varð svo að bera lík-
ama föður sins til moidar. Móðir míti og við syst-
urnar gengum daprar á eptir. Yið lögðum föður
okkar til hvíldar og snerum hrygg í huga til
hofsrústanna aptur. Undir kvöldið veiktist móðir
tuín og bjóst við dauða sínum. Prátt fyrir það
urðum við að halda á stað næsta dag, því hjer var
Uvorki vitntu eða fæði að fá, Tii allrar hamingju