Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 39

39
fyrsfc íi maratha niáli og svo á móðurmáli sínu.
Hún taldi upp syndir sínar og bað Guð um náð.
Hún skalf og nötraði, er hún ákallaði Krist. En
allt i einu varð hún gagntekinn af fögnuði og fór
að vegsama frelsarann fyrir fyrirgefningu syndanna.
Það er ómögulegt að lýsa tilfinningum vorum, er
sáum þetta og heyrðum." — —
Y. Utanför og- lioimkoma.
Arið 1898 var útrunninn sá timi, sem Rama-
bai-fjelagið í Ameríku hafði lofað að styrkja hana;
Ramabai fór því í byrjun þess árs að áskorun vina
sinna til Ameríku, og fói Sonderbai og Önnu Abr-
ams að sjá um Saðan og Mukti. Stúlkurnar fyigdu
henni grátandi til járabrautarstöðvanna. 2 fóru alla
leið með henni. Þeim var boðið á skóla í Ameríku
til þess að verða síðar kennslu-konur hjá Ramabai.
Manorama, dóttir hennar, mætti henni í Englandi,
hún hafði verið þar í skólum.
Ramabai fjekk beztu viðtökur í Ameríku. A
aðalfundi aðstoðarfjelagsins sagði Ramabai meðai
annars:
„Þjer hafið heyrt skýrslurnar um skólann, sem
Þjer stofnuðuð í Indlandi fyrir 10 árum........ Nú
stendur hjer gagnvart yður ein af fyrstu námsstúlk-
onum þar. Hún hefir lært að lofa. og vegsama
Drottin........
Það eru ekki hinir mannlegu kraptar, sem hafa
komið fessu til ’eiðar, heldur Guð eilífðarinnar. . ,