Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Side 37

BIÁI DODASTEINNIXN.
37
smiðjuníifn var £ lionuin, eu á svitareiminni voru stafiinic
H. og' B. skrifaðir með bleki. A annari hliðiuni vav gat
geit ábarðið til þess, að hnýta í það silkitaug, en hún var
ekki til. Hér og hvar voru skarnblettir á hattinum, en á
þá hafði veiið borið blek til að hylja þá.
,,Eg sé ekkert sérlegt“, svaraði ég og fékk honum
hattiuu.
,Þvert á móti, Watson, þú getuv séð alt mögulegt,
en þú getur engar ályktanir dregið af því, sem þú sérð,
það er galliun“.
„Vilt þú þá gera svo vel að segja mér, hvaða álykt-
auir þú getur dregið af þessuin hatti?’
Hann horfði uú rannsakandi augum á hattinn, eins
Og houum var eiginlegt. „Hann er, ef til vill ekki, eins
fiœðandi og hann gæti vovið“, sagði hann, „og þé eiu
ým3 merki mjög glögg, og öunur allgreinileg- Að eig-
andi hans er gáfaður muður, sést glöggt, og einnig, að
hann hefir búið vrið göð efni fyrir þremur eða iæptnn
þremum áium síðan, en að hann býr nú við þiöng kjör.
Hann hefir verið athugull og forsjáll, eu hefir minua af
þessuin eiginleikum nú, en áður, sem bendir á siðferðis-
lega afturför, sem, með tilliti til fjármunalegra kring-
umstæða hans, bendaá að hann hafi orðið fyrir einhverj-
um slaemum áhrifum, t, d. af vínuautn. A þenna hált
getur maður líka séð að kouu hans þykir ekki lengur
vænt um hann’.
„En, góði Holni’.
„Samt hefir haun geymt vissa tegnnd sjálfsvirðingar’
sagöi hann, 4n þess að gefa orðum míuum gaum. ,,Hann