Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Síða 40

40
HEEMJXISVIN f RIN3T.
“Já, en það getur skeð, að haun sé pipai‘sveinn“.
“Nei, því haun vav á Leimleið með g£»s, sem líklega
hefir átt að vera jafnaðarbót til konu hans. Mudcíu
eftir seðiinuno, sem bundinn var við gæsarlöppina“.
“O, þú ert alt af tilbúinn að svara hverju sem er.
En hvernig datt þer í hug, að ekkert gas væri leitt
inn í herbergi hans?“
“Einn tólgarbiettnr og jafnvel tveir, geta komið af
tilviljun, en þegar ég sé fimm slíka blotti, efast ég ekki
um, að maðurinu sé oft með logandi tólgarkeiti í hendi
sinni — á kvöldin gengur hann að líkindum upp stigann
með tólgarkerti í annari hendi og hatiinn i hinni. Að
minstá kosti heiir ekki gasljós sett tóJgarbletti á hattinn
hans. Ertu nú ánægður i“
‘ Nú, þotta bendir alt á rojög mikla skavpskyggni“,
sagði ég hlæjaDdi, “eu fyrst. að hér er ekki um neinn
glæp að ræða, og enginn skaði hefir átt sér stað annar
en sá, að vesalings Baker hefir mist gæsina sína, þá finst
mér, að jafn nákvæm rannsókn og þetta, sé óþörf“.
SherÍQck Halias opnaði mtmninn til að svara, en þú
vorti dyrnnr opnaðar skyndilega, og Pétursnn bæjavseud-
ill kom inn, blóðrjóður í framan og sjáaulega utan við
sig af uudrnn.
“Gæsin, hr. Holm. Gæsin, herra“, sagði hann.
“Hú — hvað er raeð haua? Er húu lifnuð aftur og
hefir máske flogið út um eldhússglnggann?“ Um leið og
Holm sagði þetta, settist hann upp ú legubekknum til
þess, að geta veitt hinu hálfiErða andliti PétursQns ndnari
eftirtekt.