Dýravinurinn - 01.01.1885, Síða 25

19
„Ónei, ekki koma þau uú opt i hann; en stundum koma þau þó í liann,
og þá eigum við í sannarlegum vandræðum með, að gjöra liann aptur glaðan.
En þegar þið ungu mennirnir eruð farnir, reynum við með guðs kjálp að gjöra
það, sem við getum“. ________
þau liafa gjört það, sem þau gátu, það er jeg viss um. En Hjörtur gamli
dó þó um veturinn. Fjólurnar voru farnar að springa út í skóginum lians, það
var komið fram í marzmánuð, og þá stóðum vjer fjórir skólapiltarnir grátandi
yfir moldum hans.
Jón vagnstjóri, jómfrú Guðríður, vikadrengurinn og allt lieimafólk,
húsmenn og fátæklingar hönnuðu lát Hjartar.
Tryggur harmaði lika á sinn hátt. Hann hvarf daginn, sem liúsbóndi
hans var jarðaður. Loksins fannst liann á gröf hans — þar var hann dauður
af sorg.
Góðu dagar Mústafa.